Werken na hersenletsel: een inspirerend verhaal van Harold Vernhout
Je leven na hersenletsel is ineens totaal anders. Iedereen met niet-aangeboren hersenletsel
(NAH) zal het herkennen. Van een druk bestaan, met bijvoorbeeld een gezin, carrière of
sociale contacten, naar een leven waarin niets van dat alles nog vanzelfsprekend is. Het
lichaam, dat ineens snel vermoeid raakt en weinig aankan, dicteert vaak vooral rust en
afzondering.
Maar met herstel ontstaan nieuwe mogelijkheden, de wereld wordt langzaamaan weer
groter, en soms is er zelfs weer ruimte voor werk. Op een informatiebijeenkomst afgelopen
4 september bij InteraktContour in Amersfoort, liet ervaringsdeskundige Harold Vernhout
zien hoe hij de draad weer opgepakt heeft na een ernstig ongeluk. Hij liep daarbij een
schedelbasisfractuur en hersenletsel op. Een inspirerend en bemoedigend verhaal over de
weg terug naar werk.
Het ongeluk
Vóór zijn ongeval was Harold energiek, stond middenin het leven; getrouwd, vader van twee
jonge kinderen en werkzaam als werktuigbouwkundig inspecteur. Het leven lachte hem toe.
Tot op een dag het noodlot toesloeg tijdens een fietstochtje met het gezin in Limburg. Een
tegemoetkomend busje verloor de lading van het dak, welke met hoge snelheid tegen
Harolds’ hoofd aansloeg. Hij was toen 34 jaar. Een lang herstelproces volgde, met een paar
operaties en revalideren bij revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht.
Ná zijn ongeval bleek niets meer zoals het was. In de beginperiode wilde hij vooral terug
naar hoe het leven ervóór was geweest. Maar hij realiseerde zich geleidelijk dat dat niet
meer ging, dat het anders moest. Jezelf opnieuw uit moeten vinden. Wie ben ik, wat kan ik
nog en wat wil ik? Harold zocht naar een nieuwe invulling van zijn leven, en vond die
gaandeweg.
Ervaringsdeskundigheid
Hij besloot een opleiding tot maatschappelijk werker te volgen. Anderen met hersenletsel
helpen, met zijn ervaringsdeskundigheid, dat is wat hij wilde. Ondanks zijn nog steeds
aanwezige cognitieve beperkingen -trage informatieverwerking, slecht korte termijn
geheugen, moeite met plannen en organiseren- is hij erin geslaagd zijn diploma te behalen.
Ook met zulke beperkingen is nog veel mogelijk, toont Harold. Nu begeleid hij, als
maatschappelijk werker, NAH-ers. Ook heeft hij een eigen onderneming: ‘Gids bij NAH’.
Harolds’ ervaringsdeskundigheid als zorgprofessional is hard nodig: NAH-ers missen vaak
erkenning en krijgen niet de juiste hulp van instanties. Harold zorgt ervoor dat NAH-ers wél
de hulp krijgen die ze nodig hebben, wél begrip en bijvoorbeeld een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Eigenlijk heeft elke NAH-er iemand als Harold nodig, die
ons bij kan staan op de momenten dat het er echt om spant.
Esther Schram- Koot
