Gedichten World Brain Day

Gedichten World Brain Day
22 juli, 2022
Landelijk

Samen vragen we aandacht voor het leven met Niet Aangeboren Hersenletsel.
Dit doen we door het delen van ingestuurde berichten die wij ontvingen van onze achterban.
Op deze pagina zijn alle gedichten die worden gedeeld op Social Media verzameld. 

Hartelijk dank aan alle mensen die gehoor gaven aan onze oproep en een gedicht instuurden.

 

Gedicht door Kim

Ik kan niet vergeten
hoe onbezorgd het was.
Het leven, de dingen,
een nagenoeg lege tas.

Maar hoe zwaar die tas
sommige dagen ook is.
Hoe erg ik wie ik was,
sommige dagen zo mis.
Het is oké.

Ik doe een studie,
genaamd het leven.
Mijn verhaal is niet af,
nog niet afgeschreven.

Door: Rijmsels van Kim

 

Gedicht door Karlijn

 

 

Gedicht door Angelique de Wever 

Mijn nieuwe weg

Soms weet je het allemaal niet meer
De gewijzigde situatie doet zeer
Een lege toekomst, anders dan bedacht
Wel allerlei ideeën, dat verzacht
Mijn nieuwe weg is ingeslagen
Nog niks concreets, behalve die nodige rustdagen
Nieuwe wegen die zich nu nog niet openbaren
Maar ik weet dat ik over een tijd mijn eigen koers weer zal varen

Door: Angelique de Wever

 

Gedicht door Mies Spinsels

Mijn lichaam
geen geoliede machine meer
Keer op keer merk ik dat weer
Overal ratelt en kraakt er iets
Maar aan de buitenkant zie je niets.

Door: @miesspinsels

 

Gedicht door Babette van Veen

 

Gedicht door Ardy

 

Ik weet niet wie ik ben
Zonder alles wat ik was
Het verleden is verlopen
Ik ben weer groen als gras

Door: Ardy Blok

 

Gedicht door Fonja

Pleisters

Wat zou ik graag een pleister plakken
Op jouw pijn, op je verdriet
Want ook al laat je de moed niet zakken
Je echte letsel zie je niet.

Een grap en grol en soms wat tranen
Altijd ga je dapper door
Je hersenstroom neemt andere banen,
Maar jij zet je beste beentje voor.

Ik zou zo graag een pleister plakken
Op je gemis en op je pijn

Zodat het ergste zeer wat af zou vlakken,
En dat je weer jezelf kon zijn.

Dat je weer rond liep
net als in je oude leven
Zonder die kronkels in je hoofd
Maar we weten dat is ons niet gegeven,
En in sprookjes wordt niet meer geloofd.

Ik zou je zo graag een pleister geven
En alleen maar zeggen: het komt goed
Kijk om je heen,
geniet van het leven,
Het is met ups en downs,
maar houd moed.

Een pleister kan ik dus niet voor je plakken
Wel wat aandacht
en soms een compliment
Want het is een hele kluif
om dit aan te moeten pakken,
Maar ik ben zo blij dat jij er bent !

Dus plak ik een pleister
in de vorm van deze zinnen
Als “lotgenoten” met z’n drieën
een heel erg goed stel
En al lach je van buiten
en huil je van binnen
Het “delen” van de nah pleister,
dat werkt dus wel !!

Door: Fonja 

 

Gedicht door Willemijn Hermens

Stiekem zou ik wel willen
wisselen van brein
zodat je weet hoe het zou zijn

Een ander zou eens in mijn schoenen
moeten staan
en dan eens mijn weg gaan

Ben dan benieuwd of je dan
nog zo zou reageren op mij
of laat je het dan vrij

Vrij van altijd je mening te geven
en mij laten leven

Mij mijn weg laten gaan
en naast me te staan

In plaats van tegen over mij
Dan ben je pas echt een kei

Mij in mijn waarde laten
nee dat heb je echt niet in de gaten

Jammer vind ik dat
maar dat zit helaas niet in jou vat

Door: Willemijn Hermens

 

Gedicht door Willy

Hersenletsel⁠

Mijn gedrag ontkent het vaak.⁠
Dat is ook de indruk die ik maak.⁠
Toch is het er, maar vraag niet hoe.⁠

Door al de dingen die ik doe⁠
líjkt het inderdaad van niet.⁠

Want er is niemand die het ziet⁠
als ik uitgeteld en moe⁠
nog noodzakelijke dingen doe.⁠

Ik werk keihard: ⁠
fysiek… mentaal…⁠
Zó functioneer ik optimaal.⁠

Het gaat nooit over moet u weten.⁠
Maar dat lijkt men te vergeten.⁠

Ik wil werkelijk niet klagen.⁠
Toch zou ik u willen vragen:⁠
Hersenletsel. Ik heb het echt!⁠
Wilt u mij helpen met dat gevecht?⁠

Door: Willy⁠

 

Gedicht door Maria de Jong

Mijn brein is op vakantie.
Het heeft niet eens gezegd waarheen,
wanneer het terug komt
en in welke conditie.
Fraai is dat, ik had wel mee gewild, 
wat een leed.
Nu merk ik pas 
wat mijn brein voor me deed.
Gelukkig heeft het nog wat kwaliteiten thuis gelaten. 
Maar wat zo normaal was, is het niet meer.
Gelukkig was ik al niet doorsnee zozeer.
Dus dag brein, 
abnormaal is ook best fijn.

Door: Maria de Jong