In mijn agenda staat met dikke strepen eronder “Theater Hersenkronkels”, dinsdag 7 september om 19.00u in wijkgebouw Het Klooster Rotterdam.
Na bijna 1,5 jaar corona stilte mogen we weer gaan repeteren. Na een drukke auto rit midden in de spits in Rotterdam zet ik samen met Paul Raterman, theatermaker en organisator van Hersenkronkels, de zaal klaar. Wat stoelen, een tafel en een fles water. Met dit decor gaan we straks aan de slag.
Iedereen is blij elkaar weer live te zien en de eerste opdracht is een duo opdracht. Interview elkaar 1 minuut en stel vragen over hoe het afgelopen jaar is geweest. Daarna vertel je in de groep over het afgelopen jaar vanuit de andere persoon. Echt dit klinkt heel verwarrend, ook zonder NAH…
De focus ligt hier op luisteren en onthouden wat de ander net verteld heeft. Dit is best belangrijk als je straks het toneel opgaat.
De volgende oefening draait om de stoelen, een tafel en een fles water. Deze staan op een bepaalde manier opgesteld. De vraag is: wat is er het dominantste? Voor de meeste is dat de fles water die op tafel staan. Voor Monique is dat die ene zwarte stoel van de zes, de andere vijf zijn namelijk bruin. Paul vraagt ons wat we nu kunnen doen om de fles minder dominant te maken en daarna om die zwarte stoel minder dominant te maken. Iedereen heeft hier een ander zicht op. Het is verrassend om te zien hoe dingen zijn plek in een ruimte innemen.
Over ruimte innemen gesproken, hoe zit dit op het toneel? Hoe kan je gaan staan zonder dat je opvalt, nog minder opvalt of hoe je juist dominant bent? We oefenen dit met verschillende uitgangsposities op het toneel. De plek waar iemand staat of zit op het toneel is belangrijk maar ook de kleding, de houding, de uitdrukking, het decor. Er valt dus nog genoeg te leren om in de schijnwerpers te staan.
Elkaar vertrouwen is ook belangrijk, je wilt ervan uit kunnen gaan dat de ander straks gaat doen wat je geoefend hebt, of gaat zeggen wat je afgesproken hebt. We leiden elkaar in duo’s over het toneel waarbij de ene zijn ogen dicht houdt en de ander d.m.v. commando’s de ander leidt naar verschillende punten. In het begin is dit spannend en eng, maar door te vertrouwen op elkaar gaat dit steeds makkelijker.
Na een kleine pauze gaan we verder met de opdracht: schets een situatie in één (foto)beeld.
Hier kunnen we dus alles toepassen wat we net geoefend hebben, positie, dominant, onopvallend maar ook expressie, gevoel, houding.
In 2 groepen aan de slag. De ene groep zet een situatie neer en de andere groep zegt wat ze zien, pas daarna welke situatie er bedoeld wordt. Leuk om te zien dat iedereen op andere dingen let, of dingen anders interpreteert.
Daarna oefenen we dezelfde situatie nog een keer maar dan in 3…4…of 5 beelden, zodat er meer uitdrukking aan toegevoegd kan worden. Meer beelden schept een duidelijker beeld.
Ook is het bijzonder om te merken dat als je wéét wat er met de foto bedoeld wordt, dus als de ondertiteling bekend je er anders naar kijkt.
Al met al een inspirerende eerste workshop. We kijken uit naar volgende week!
