Fiona kreeg op haar 29e een herseninfarct. Haar zoontje is inmiddels 1 jaar. Elke vier weken deelt zij hier haar verhaal als jonge moeder met NAH met jullie. In deze blog: zwangerschap met NAH.
Het is allemaal snel gegaan. In februari 2020 ben ik gestopt met de anticonceptie en in augustus is onze lucky charm #3 tevoorschijn gekomen op de zwangerschapstest. Door het delen van mijn ervaring rondom mijn zwangerschap hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan meer kennis rondom risico’s, medicatie en algemene kennis rondom NAH in combinatie met een zwangerschap. Jullie gaan lezen dat er in mijn traject weinig aandacht en kennis is rondom bovenstaande.
Medicatie en zwangerschap
Voor ik besluit om te stoppen met de anticonceptie ben ik naar de huisarts gegaan. De belangrijkste vraag voor mij is: “Moet mijn medicatie aangepast worden mocht ik het besluit nemen om zwanger te worden?” Mijn huisarts weet hier geen concreet antwoord op en wilt mij voor de zekerheid doorverwijzen naar een neuroloog. Ik ben uiteindelijk naar een neuroloog en 2 gynaecologen geweest met dezelfde vraag en teruggekomen met verschillende adviezen;
– Neuroloog; stop clopidogrel (antistollingsmiddel) simvastatine ( verlaagt cholesterol) start asaflow (vervanging antistollingsmiddel) en dipyridamole (antistollingsmiddel)
– Gynaecoloog 1; stop simvastine, clopidogrel start asaflow
– Gynaecoloog 2; stop simvastine, clopidogrel start asaflow en clexane (antistollingsmiddel).
Deze secundaire preventie bij de neuroloog en gynaecoloog 2 is tijdelijk (2 antistollingsmiddelen innemen). Na mijn zwangerschap kan ik weer mijn vertrouwde pilletjes nemen. Er zijn onvoldoende gegevens beschikbaar over mogelijke risico’s bij het gebruik van simvastatine en clopidogrel tijdens de zwangerschap. Dus hier was iedereen het over eens dat deze medicatie tijdelijk gestopt moest worden.
Ik heb het advies van gynaecoloog 1 opgevolgd aangezien ik hier in het ziekenhuis behandeld wordt. Frustrerend is het wel, want ik maak een keuze gebaseerd op het ziekenhuis waar ik ga bevallen. Je gaat ervan uit dat je hier zelf niet over na hoeft te denken. Tijdens mijn eerste trimester word ik toch wat onzeker rondom mijn keuze en ga alsnog naar gynaecoloog 2 in het UZ Leuven. Hun advies is dan ook om een secundaire preventie te gebruiken tijdens de zwangerschap. Ik ben vanaf de 3de maand van mijn zwangerschap clexane spuitjes gaan zetten.
De reactie van het ziekenhuis in Genk: de gynaecoloog vind het overbodig, wij doen dat hier niet zegt ze. Rare reactie… ik leg het voor nu naast mij neer. Het ziekenhuis in Leuven staat goed aangeschreven en in overleg met mijn partner en gynaecoloog hebben we de keuze gemaakt om clexane als secundaire preventie te nemen. Het ziet er nu als volgt uit: stop simvastine, clopidogrel start asaflow, cleaxane. Pfieuw het is duidelijk.
Ik leg me erbij neer en vertrouw op het advies. Mezelf een spuit toedienen heb ik nooit gedaan, maar elke dag iemand thuis hebben die deze rond hetzelfde tijdstip komt zetten daar heb ik geen behoefte aan. We gaan dus voor zelf toedienen “rond” hetzelfde tijdstip. Ik heb vaak blauwe plekken ter hoogte van de toedieningsplek. Dit kan wel eens… nou dit was bij mij dus altijd het geval. Het voelde ook branderig aan. Onwennig hoor jezelf een spuitje zetten, dit went na tientallen spuiten nog niet. Als iemand anders mij eentje in de arm zet no problem, maar het gevoel dat iemand anders je die in de buik zet voelt vreemd. Een stukje controle wat je moet loslaten. Als je zwanger bent doe je alles in het belang van je kind, was het voor mezelf dan was ik er waarschijnlijk mee gestopt en had ik voor een ander alternatief gekozen. Naarmate de tijd verstreikt word mijn buik voller en strakker, ik moet de spuitjes in mijn bovenbeen gaan toedienen. De blauwe plekken verplaatsen zich van mijn buik naar mijn been.
Conclusie: het ligt waarschijnlijk aan hoe ik het toedien. Wellicht een aandachtspunt voor de volgende zwangerschap 😉!
Lees ook: Fiona | Ik ben veranderd.
Lees ook: Fiona | Weer aan het werk na het revalidatieproces.
