Het leven houdt niet op na een herseninfarct. Als iemand dat weet, dan is het de boomlange dierenarts Peter Bracht wel. Zijn levenslust overwint alles. In deze blogpost vertelt Peter over zijn blaas die hij niet altijd onder controle heeft en daarom af en toe aan wildplassen doet.
Ik doe alles met mijn driewielfiets met onderstuur. Dus ik verplaats mij vaak door de regio liggend op de trike. Ik heb zo mijn vaste routes naar de stad en de andere kant van de stad. En vaste plekken waar mijn blaas zich meldt. En ik dus niet anders kan dan even stoppen opstaan en, als er geen horeca of iets dergelijks in de buurt is om de wc te gebruiken, te wildplassen. Altijd laat ik dan de muziek die mij begeleidt aanstaan.
Het liefst draag ik broeken met een normale ritsgulp. Dat is wel zo praktisch als je één hand gebruikt. Broeken die je open en dicht moet knopen zijn lastiger. Zeker als het wat frisser is, de rechterhand koud is en de vingers stijf zijn. Openen gaat wel, maar het dichtknopen kan een gedoe zijn en soms even duren en ik kan mij voorstellen dat het er dan een beetje raar uitziet van achter gezien. Maar het lukt altijd en zo kan ik opgelucht weer plaatsnemen op de Spike Trike en mijn weg vervolgen.
Wildplassen mag eigenlijk niet, maar ik ben er nooit op aangesproken door politieagenten of mensen van de handhaving. Ik kom er altijd mee weg. Behalve afgelopen week toen ik in de ochtend een afspraak had bij de kapper in de stad. Ik rij dan meestal langs de Benoordenhoutseweg. Na het Willem Witsenplein gekruist te hebben, kwam ik al gauw een politiebusje tegen. Er was iets aan de hand tussen twee andere weggebruikers. Ik moest plassen, maar vond dit niet de geschikte locatie om het te doen. Dus ik trapte dapper door op zoek naar groen waar geen blauw op straat was.
Ik zag groen en ruimte op een brug even verderop aan de Neuhuyskade. Ik reed de stoep op en trof voorbereidingen om op te staan. Een man met een leuk hondje liep mij tegemoet en moest er even langs. Hij vroeg of ik ergens hulp bij nodig had en ik zei: ‘Nee, hoor, ik moet even in de benen voor een plasje. Net als de hondjes.’ Glimlachend liep hij door en ik deed mijn ding. Ik zag één van de weggebruikers waar de politieagenten zich mee hadden bemoeid voorbijrijden. Dus de agenten konden niet lang op zich laten wachten.
Ik ging door met de plas (ik drink drie glazen thee bij het ontbijt en een koffie). Ik neem mijn medicijnen, waaronder een ace-remmer met een glas mango dream van Coolbest, dus mijn nieren zijn iedere ochtend hard aan het werk. Het politiebusje kwam voorbij en stopte een paar meter verderop. Mijn playlist was aanbeland bij Hard To Handle van The Black Crowes. Een nummer dat Paul, Toon en ik op ons lijstje hebben staan en wekelijks spelen.
Eén van de agenten vroeg waarom ze nu bij mij waren komen staan. Ik wist het dondersgoed en zette eerst de muziek uit, omdat dat makkelijker praat. Zwijgend stemden de agenten toe. Op mijn vraag wat het wetboek zegt over het luid afspelen van muziek tijdens het fietsen hadden ze geen antwoord. ‘Ik weet dat wildplassen niet mag, maar ik heb wel een goed excuus. Ik heb een hersenknetter gehad en ik leef sindsdien met een neurogene blaas. Dat wil zeggen dat ik de boel niet helemaal meer onder controle heb daar beneden. Ik ben ook in de beginjaren, voor ik er een pilletje voor gebruikte, dan ook regelmatig met een natte broek op mijn plaats van bestemming gearriveerd.’
Reden genoeg om mij niet te bekeuren, waren wij gedrieën er snel uit en ieder ging zijns weegs. Maar niet zonder een preek over het nut van het altijd bij je hebben van een legitimatiemiddel. Mocht er een ongeluk gebeuren en men moet mij van het asfalt schrapen en in een ambulance stoppen, dan is het wel zo leuk om te weten wie ik ben. En gelijk hadden ze. Zo had ik het nog niet bekeken. Ik was iets te laat bij de kapper, omdat ik na het parkeren op de Koningskade weer moest plassen en ik even naar binnen was gelopen bij Via Andres op de Frederikstraat. Hij heeft naast prachtige kleding ook prima koffie trouwens. Aanrader. Andres is overigens ook een hele aardige gast en hij heeft een keurig toilet in de zaak. Echt klasse.
