Anouk is een creatieve dertiger die werkt in de reclame-industrie. Zij deelt elke maand een nieuw verhaal. Zo hoopt zij andere jonge mensen te helpen. In deze blogpost deelt ze tips om beter met NAH om te kunnen gaan.
Voor mij was revalidatie net zo veel een stempel op het “ziek zijn” als de plek waar ik leerde ermee om te gaan en mij dus beter te voelen. Ik weet nog goed dat de neuroloog mij vertelde dat ik revalidatie nodig had. Het was ongeveer een maand nadat ik wist dat ik een herseninfarct had gehad (lees mijn verhaal hier). In de maand in aanloop naar dat gesprek met de neuroloog, had ik interne strijd: ‘er is niks aan de hand’ en ‘er is zo veel aan de hand, maar ik weet niet wat ik ermee moet’. Toen hij begon over revalidatie, voelde het vooral als een opluchting. Eindelijk hulp, eindelijk een plek waar ik vragen kan stellen.
Na ongeveer nog een maand (wachtlijst) was het moment eindelijk daar: ik mocht komen voor mijn intake. Toen ik de wachtkamer inliep en zag hoe andere mensen getroffen waren en hoe ik verreweg de jongste was, wilde ik geen revalidatie meer. Wat doe ik hier? Dit heb ik toch niet nodig? Ik ben niet ziek!
Dit is misschien dan ook wel mijn grootste les die ik geleerd heb bij revalidatie en mij geholpen heeft het meer te accepteren: het maakt niet uit hoe “ziek” je eruitziet, bij ieder persoon uit dit zich anders. Dat wil niet zeggen dat dat van jou dan gelijk minder erg is.
Na mijn intake werd duidelijk dat ik meer nodig had dan ik in eerste instantie dacht. Ik kreeg fysiotherapie (voor mijn linkerarm/-hand en om weer fit worden), ergotherapie (voor een goede energieverdeling), logopedie (voor woorden die ik soms kwijt was), gesprekken met een maatschappelijk werker en een psycholoog (om mij mentaal te helpen en voor neuropsychologisch onderzoek). Een vrij intensieve planning van drie à vier afspraken per week en ik vond dat ik daarnaast ook gewoon nog kon werken.
Mijn behandelaars waren vooral jonge vrouwen (rond mijn eigen leeftijd). Eerst dacht ik dat ik het gek zou vinden, maar al snel merkte ik dat ik het juist fijn vond. Ze snapten goed hoe ik in het leven stond en begrepen dat ik wilde doorwerken, ondanks dat ze daar wel hun vraagtekens bij hadden.
Dingen die ik bijna dagelijks nog gebruik
Ik heb veel geleerd van revalidatie en sommige dingen gebruik ik nog steeds dagelijks. Die dingen wil ik jullie graag meegeven, of je nu wel of niet NAH hebt, ze kunnen zeker helpen.
Fysio/sport learning: wees lief voor jezelf.
Als je niet traint voor een marathon of iets anders, maar beweegt om fit te worden/blijven. Dan is de beweging het doel en dat moet je niet vergeten. Ik was vaak heel streng voor mezelf als ik minder kon dan de keer ervoor, of net niet zo lang volhield. Maar ik deed het en ik bewoog dus dat was al een achievement .
Ergo learning: ken je grenzen
Het duurde bij mij heel lang voor ik mijn grenzen kende en misschien nog wel langer voordat ik naar ze luisterde (doe het soms nog steeds niet). Leer welke type activiteiten veel van je vragen en vind daar omheen punten om op te laden.
Maatschappelijk werk learning: maak je ziekte bespreekbaar
Bij de jonge generatie wordt het alsmaar normaler om te praten over je ziekte, waardoor er meer acceptatie van buitenaf komt, maar ook voor jezelf vanbinnen (één van de redenen waarom ik hier over wil schrijven). Je schamen voor wat je niet meer kan en het verbergen, maakt het alleen maar moeilijker om je leven weer op te pakken. Als mensen weten wat er is, kunnen ze daarop anticiperen.
Psycholoog learning: vind balans
Balans tussen je oude ik en je nieuwe ik. Wat zijn waarden die belangrijk voor je zijn en hoe passen die bij de persoon die je nu bent geworden (door je NAH)? Ik merk dat ik hier na twee jaar nog steeds een weg in probeer te vinden. Vooral nu ik zo goed als mijn oude leven weer heb opgepakt. Ik krijg door dat toch veel dingen die bij mij hoorden, nu niet meer bij mij passen en dat is soms lastig.
Extra learning
Als je, net als ik, ook iets vergeetachtiger bent geworden en soms worstelt/prikkels van het winkelen wilt ontwijken. Maak dan gebruik van de vele gemaksdiensten. Ik heb bijvoorbeeld een abonnement voor mijn kattenvoer en scheermesjes. Voorheen vergat ik wel eens kattenvoer te halen en op deze manier is het altijd in huis. Ook boodschappen bestellen kan heel erg helpen met prikkels en voorbereidingen op je week (ook al was, toen ik nog thuis zat, dat mijn uitje van de dag).
Ik denk aan iedereen die dit leest met NAH en een revalidatietraject volgt. Aan die personen wil ik meegeven: geef niet op! Als je ermee bezig bent, voelt het soms nogal nutteloos. Maar achteraf geven ze je zoveel handvatten die je in de long run echt kunnen helpen.
