Het leven houdt niet op na een herseninfarct. Als iemand dat weet, dan is het de boomlange dierenarts Peter Bracht wel. Zijn levenslust overwint alles. In deze blogpost vertelt Peter over het moment waarop hij werd teruggefloten door zijn eigen lichaam.
Teruggefloten? Not in my right mind!! Never ever. Ik weet, ik loop een risico op ellende, maar ik doe het toch. De deur uitgaan zonder evo op de Skechers. Gisteren ging het mis. Bij het verlaten van de flat, ging ik op de drempel staan en ging ik door mijn enkel (dat zou onmogelijk zijn met evo). Deed even pijn aan de buitenkant van mijn voet, maar toch liep ik door, zo de garage in. Naar de trike om naar Active Health Center Leidschenveen te fietsen. Daar wilde ik drie trappen lopen en mijn gebruikelijke oefeningen doen. Op de terugweg Hoogvliet bezocht en daarna op de bank gehangen.
En toen kwam de klap. Pijn, zwelling en een blauwe gloed op mijn voet. Paracetamol en ibuprofen ingenomen en de dag verder prima doorgekomen. En na een wat ongemakkelijke nacht weer doorgegaan. Eigenlijk zei mijn verstand: ‘Doe nou die evo en orthopedische schoenen aan.’ Dat heb ik ook geprobeerd. Dat zit zoooo niet lekker. Dus.
Nu zit ik in Westfield Mall of the Netherlands bij te komen van 2,5 kilometer lopen. Van de Sting via de Fresh naar het Kruidvat en weer terug naar Fresh. Een tosti en een groene ijsthee op het zonnige terras van de dwarsligger. Ik ben nu onderweg naar de uitgang. Strakkies via Hoogvliet naar huis en dan chillen.
Werd ik even teruggefloten gisteren… Oké, voor heel even maar. Moet alleen nog even goed nadenken of ik zaterdag, zoals afgesproken, 25 kilometer ga lopen met Daan Theeuwes. Desnoods met evo en orthopedische schoenen. Wie weet wanneer ik weer word teruggefloten? Maar het zal niet voor lang zijn. Dat weet ik wel.
