Elke maand schrijft Belinda voor Hersenletsel.nl over haar leven met NAH. Deze keer vertelt ze over de smaakoverprikkeling die ze heeft ervaren toen ze een drankje moest drinken voor een onderzoek.
Als ik dit schrijf, is het eind oktober. Alweer anderhalve maand na een bijzondere dag. 21 september was het fantastische feest van mijn dochter en schoonzoon. Bijna 6 weken verder en nog steeds ben ik aan het “afbetalen”. Het gaat echt al wel een heel stuk beter overigens, maar ik ben nog niet terug waar ik was. Ik merk dat alles nog steeds extra energie kost en dat ik heel blij ben als ik een dag geen afspraken heb staan, en dat ik dat ook nog eens een paar keer per week bewust in plan.
Allemaal tekenen dat ik er nog niet ben, maar het feit dat ik wel alweer dingen onderneem, betekent ook dat het weer de goede kant op gaat. Terugkijkend zou ik het nog steeds niet anders gedaan hebben.
Ook speelde er in de afgelopen weken nog wat meer. Mijn bevolkingsonderzoek naar darmkanker was bijvoorbeeld positief. Dat is dus niet zo positief, want ik heb daardoor weer de nodige onderzoeken gehad. En tijdens die onderzoeken ook ervaren dat ik zwaar overprikkeld kan raken van smaak. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Wel over gehoord, maar zelf eigenlijk nog niet eerder ondervonden. En in al mijn lotgenotencontacten ook eigenlijk nooit iemand horen vertellen over een smaakoverprikkeling.
Maar voor dat darmonderzoek moet je dus “schoon” zijn van binnen en dat doe je door het drinken van, ehm ja hoe zal ik het eens noemen ehm… VIEZE SMERIGE TROEP! En dat is dus zacht uitgedrukt. Maar ja, je moet het wel drinken en bij iedere slok werd het eigenlijk erger. Het eerste zakje moet opgelost in een halve liter water en je hebt 1,5 uur de tijd om dat op te drinken met daarnaast nog ruim een liter water/thee/aanmaaklimonade.
Ik schrijf het eerste zakje inderdaad, want je moet het de ochtend erna nog een keer doen. Aan het eerste zakje zit mangosmaak en het tweede een andere fruitsmaak. Maar echt… niet te doen dit, zo smerig. Ik heb mezelf na iedere slok moeten vertellen dat ik er niet aan doodga, dat het me helpt en tegelijkertijd was ik ook boos op mezelf, omdat ik me niet zo vreselijk moest aanstellen.
Maar even terug naar die smaakoverprikkeling. Want wat gebeurde er nou? Afijn, die mangosmaak (als mango’s echt zo smaken, eet niemand meer een mango, geloof me maar) was zo zoet en zo sterk dat halverwege ik ineens merkte dat de rechterkant van mijn lijf ging tintelen en dat mijn gezicht rechts verdoofd aanvoelde. Ik had moeite met me te concentreren en kon echt helemaal niks meer hebben. Alles qua geluid, gevoel en beweging kwam keihard binnen. En dat door een alcoholvrij “drankje”.
Zoals ik al schreef, ik had smaakoverprikkeling niet eerder meegemaakt, maar ben nu wel heel benieuwd of er mensen zijn die overprikkeld raken van smaken. En zo ja, is dat dan heel erg gericht op een bepaalde smaak? Of is dat juist heel uitgebreid?
Zelf denk ik dat het natuurlijk ook te maken had met dat ik nog aan het herstellen was van de bruiloft en dat er stress was vanwege die niet zo positieve uitslag. En natuurlijk het al behoorlijk heftige jaar waar we doorheen gaan. Dat het voor mij echt een optelling was, waardoor ik superheftig op die smaak reageerde. Juist omdat ik er in de ruim 10 jaar dat ik met NAH leef, nog niet eerder last van heb gehad.
Maar goed, het onderzoek was gelukkig onder een roesje en de uitslag was negatief, dus dat was wel weer heel positief. Ben ik daar de komende 10 jaar weer vanaf.
Voor de komende maand staat er gelukkig niet heel veel spannends op het programma, dus dan kan ik hopelijk nog wat verder opladen voor de maand erna. Ik kan het zelf amper geloven, maar dan is het alweer december. Overprikkelingsmaand bij uitstek!
Tot volgende maand.
Liefs,
Belinda
