Rob schreef een boek over zijn ervaringen rondom zijn hersenbloeding: Het even is uit mijn leven. De blogposts die worden gedeeld op Hersenletsel.nl zijn dan ook gebaseerd op de hoofdstukken uit Robs boek. Deze blogpost staat in het teken van zijn korte lontje.
In een kennismakingsgesprek met de psycholoog van het Roessingh komt mijn korte lontje ook aan bod. Ze vraagt aan mijn vrouw wat de beste manier is om op mij te reageren als zo’n situatie zich voordoet. Mijn vrouw geeft aan dat weggaan en mij even ‘laten’ de beste optie is. Elke vorm van reageren op mijn frustratie vergroot de kans dat ik verder wegzak in mijn boosheid. Gelukkig ben ik in zo’n situatie niet agressief of gewelddadig. Ik merk alleen dat ik een soort bommetje word dat op ontploffen staat, maar nog net niet afgaat.
In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik vroeger toch wel eens iets kapot heb gemaakt. Bijvoorbeeld die keer dat mijn veter niet direct losging en in de knoop raakte. Dit voelde superfrustrerend en op dat moment was er voor mij maar één oplossing: met alle kracht trok ik de veter aan stukken, wat direct zorgde voor opluchting en ontlading. Op dat specifieke moment kan ik niet de knop vinden om aan te draaien. Het overvalt me en heeft me in z’n greep. Ik weet wat ik verkeerd doe, maar dan is het al te laat.
Een andere keer was ik in de tuin bezig met bestrating en moest ik een bult keien verplaatsen. De meeste keien gooide ik naar de plek waar ik ze hebben wilde. Eén keitje viel niet op de juiste plek en bleef dat doen. Want daar begint het al, het proces waarin ik de strijd aanga, in dit geval met een keitje. Na diverse pogingen en een onbevredigend resultaat was de maat vol. Dat keitje moest en zou, net als de rest, op de juiste plaats terechtkomen. In veel situaties is iets meer kracht toepassen een voor de hand liggende oplossing. In dit geval liet ik het keitje weten waar hij moest landen door heel gericht en met voldoende extra snelheid te gooien. De spanning in mijn lijf nam toe en de frustratie steeg gemakkelijk mee tot een niveau waar redelijkheid niet meer bestaat. De ontknoping naderde en ik wachtte op een sidderend excuus van het keitje dat gedwee kwam te liggen bij de rest.
Helaas liep dit toch iets anders af en had ik die strijd alsnog verloren. Het keitje was allerminst gedwee en kaatste met dezelfde snelheid terug tegen de zijkant van onze nieuwe auto. De ontknoping was er zeker, maar niet die ik had gehoopt. De spanning werd per direct vervangen door schaamte. Ik voelde me letterlijk verslagen en realiseerde me hoe kinderachtig mijn gedrag was. En: hoe leg ik dit nu weer uit aan mijn vrouw?
Wil je Robs boek lezen? Bestel dan een of meer exemplaren van zijn boek door een mail te sturen naar hetevenisuitmijnleven@gmail.com. Rob heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en stuurt het graag naar je op voor €15,- inclusief verzendkosten!
