Elke maand schrijft Belinda voor Hersenletsel.nl over haar leven met NAH. Deze keer vertelt ze over oude en nieuwe uitdagingen.
Ik schrijf mijn blog op 3 januari en wil dus beginnen met jullie de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar wensen. Maar ik bedenk me dat de blog pas eind januari geplaatst wordt, dus dan “mag” het vast niet meer. Nou ja, ik wens het jullie hoe dan ook toch toe.
Januari, dat is de “bijkom-maand” bij uitstek voor mensen met een chronische ziekte, en dus zeker voor de mensen met hersenletsel. Daar waar we ons in december zo sterk mogelijk gehouden hebben, verstoppen we ons in januari. Een maandje winterslaap zeg maar.
Ik heb in mijn vorige blog aangegeven dat ik hoopte op een rustig 2025, maar dat ik toen al wist dat dat niet ging gebeuren en dat ik daar later meer over zou vertellen. Nou, dat later is dus nu. Ik vertel jullie over de oude en nieuwe uitdagingen in mijn leven.
Mijn man en ik hebben een huis gekocht en we gaan dus weer verhuizen. Ik zeg weer, want we wonen nog geen 6 jaar in Rijswijk en gaan nu dus naar Maassluis. Dichter bij onze dochter en schoonzoon. Verder weg van onze zoon die in Arnhem woont, dat dan weer wel. Maar ik heb het in goed overleg met hem besloten.
Eenmaal besloten moest ons huis ineens met spoed in de verkoop, letterlijk binnen een week stond het op Funda. En op 23 december was het verkocht, ongelooflijk snel allemaal. En daar is dan ook weer de angst. In mijn vorige blog refereerde ik aan mijn tweede herseninfarct. Dat herseninfarct kreeg ik twee weken na de verhuizing naar Rijswijk. Het is voor mij ook echt gerelateerd aan de verbouwing en verhuizing. Daar ging zoveel mis en er was daardoor zoveel stress en toen dus dat tweede ellendige infarct. En ik wil geen derde, dus daar moet ik echt iets mee.
Vooraf spraken mijn man en ik samen af dat we het anders gingen doen dan de vorige keer en dat is ook echt ons goede voornemen. Maar gaandeweg het proces blijkt weer hoe makkelijk je in die enorme stressmolen meegaat. Ik bedoel: het is dus 3 januari en we krijgen de sleutel van ons nieuwe huis op 3 maart. We moeten dus wel snel een keuken uitzoeken en een badkamer, want dat heeft allemaal een levertijd. En dan nog een aannemer vinden die alles kan doen. Dat laatste bleek een brug te ver.
Dus ons verbeterpunt op de vorige keer: we laten het allemaal doen door de keukenwinkel en de badkamerwinkel. Dat is wel een stukje duurder, dus toch weer twijfelen en rekenen en nog eens rekenen en nog eens. Uiteindelijk toch voor het eerste gekozen. We laten het doen. Naast dat blijft er nog genoeg te doen voor ons, want het is een oud appartement.
Maar even terug naar de keukenwinkel en de badkamerwinkel. Mijn god, wat een ellende is dat toch daar. Ik haat oprecht hun verkooptechniek van het je zo lang mogelijk in de winkel houden en uren tekenen en spullen uitzoeken. Dat heeft zo enorm veel energie gevreten, zeker omdat we ook niet over 1 nacht ijs wilden gaan en we dus dit traject in diverse winkels hebben doorlopen. Voor de kerst met het uitzoeken van de keuken. Tussen kerst en oud en nieuw met het zoeken naar een badkamer. Overigens loont het wel, want er zit oprecht veel verschil in prijzen. Maar, man man man, wat was ik moe. Het blijft echt een uitdaging om je energie te verdelen in dit soort situaties. Maar het is klaar, het is uitgezocht en besteld.
Ik kan dus bijkomen in januari. En dan komen alle vragen van anderen. Wat gaan jullie doen met de meubels? Gaan jullie nog een bank uitzoeken? Een vloer? Een motor voor André (want hij moet nu wat verder reizen naar zijn werk)? Wat gaan jullie met de muren doen et cetera? Onze nieuwe uitdaging zit hem echt in het alles op zijn tijd doen. Een nieuwe bank kan ook besteld worden als we al in het huis wonen bijvoorbeeld. Een vloer is lastiger. Dat moet wel vooraf, maar een muurtje kan ook echt nog behangen/geschilderd worden als we er wonen. Oh, wat moet ik een moeite doen om niet mee te gaan in de hectiek. Maar ik houd mezelf steeds voor: geen nieuw infarct, daar doe je het voor. Geen nieuw infarct. Houd je rustig.
En toen kwamen onze dochter en schoonzoon op 7 december ook nog met heel bijzonder leuk en mooi nieuws, over uitdagingen gesproken. Nou, dat is oma worden. Natuurlijk geen uitdaging he, dat is echt alleen maar mooi! Al voel ik me wel ineens echt heel erg oud, hahaha.
2025 wordt voor ons dus een jaar van een nieuwe start en een nieuw hoofdstuk! Een jaar vol oude en nieuwe uitdagingen.
Tot volgende maand.
Liefs,
Belinda
