Anouk is een creatieve dertiger die werkt in de reclame-industrie. Zij deelt elke maand een nieuw verhaal. Zo hoopt zij andere jonge mensen te helpen. In deze blogpost vertelt ze over dat het momenteel iets minder goed met haar gaat en is ze bang dat ze nog een keer een infarct krijgt.
Op het moment dat ik dit schrijf zit ik weer ziek thuis. 2 jaar na m’n infarct en iets langer dan een half jaar nadat ik m’n werk weer 100% heb opgepakt.
Afgelopen woensdag ging het weer fout. Ik kreeg plots heel heftige hoofdpijn (van die hoofdpijn waar je misselijk van wordt), die zelfs na de paracetamol aan bleef houden. Na een tijdje stopte het gelukkig en aangezien het eindelijk weer eens mooi weer was, besloot ik een rondje te lopen. Tijdens het lopen kreeg ik opeens draaiduizeligheid, hetzelfde type dat ik had met m’n beroerte. Het was plots en heel heftig, maar werd gelukkig wel minder.
Helaas ging het niet weg. De angst zat er goed in, maar de koppigheid won, dus ik liep gewoon verder. Maar de duizeligheid bleef, dus de volgende ochtend toch de huisarts gebeld. En net als toen, was het een vaag verhaal, maar met nu mijn voorgeschiedenis werd gelijk de neuroloog gebeld. Ook die kon het niet helemaal rijmen en wilde mij daarom graag zo snel mogelijk zien. Dat wordt aankomende dinsdag. Op dit moment weet ik dus nog niet wat het is. Of het nog een beroerte was of dat mijn symptomen weer heftiger opspelen of misschien iets heel anders.
Ik zit dus wel weer thuis. Ik ben weer extreem overgevoelig voor prikkels (altijd wel, maar nu nog meer), word weer snel duizelig en merk dat ik weer hetzelfde gevecht heb met mezelf als toen. Mijn lichaam en hoofd zijn weer zo gewend geraakt aan werken, dus stil zitten gaat moeilijk, mijn hoofd is moe maar mijn lichaam niet. Ik heb te veel energie die ik niet kwijt kan. Helemaal, omdat alles wat ik wil doen als ik stil zit me misselijk maakt. Ik kan niet lezen, televisie kijken, op mijn telefoon. Bewegen gaat al helemaal niet (wandelen, sporten). Ik voel me onrustig en verdrietig. Mijn werk ging net weer zo lekker. Ook had ik allemaal leuke dingen op mijn planning die ik nu weer moet missen.
Ik ben zo blij met de revalidatie die ik toen heb gehad en de tools die zij mij gegeven hebben. De tools om nu beter aan te voelen wanneer het niet meer gaat en de ergotherapietrucjes, zoals dingen korter doen en met pauzes tussendoor (zoals deze blog schrijven) en de type activiteiten afwisselen (computer, zitten, schoonmaken, zitten, computer, et cetera).
Het voelt als een terugslag, maar toch heb ik het gevoel dat het goed komt (en niet nog een keer verkeerd gaat). Dus hopelijk is de volgende blog weer een leuk topic, zoals mijn geplande vakantie.
