Elke twee weken neemt Monique jullie mee in haar leven met NAH. In dit zevende blog gaat het over haar appartementen jacht.
Op appartementen jacht!
Ik heb redelijk geslapen, gelukkig maar want het wordt een vermoeiende dag vandaag. Gisteren zijn we aangekomen in Torrevieja, zo’n 30 minuten rijden van Alicante. Vandaag gaan we met Anthony, onze makelaar in Spanje, op stap om diverse appartementen te bekijken.
Eerst geniet ik nog even van het heerlijke uitzicht van onze hotelkamer. Over de (palm)bomen heen kijken we zo over zee. De zon schijnt al. Wat zou het heerlijk zijn om zo vaker wakker te worden maar dan in ons eigen appartement. Hopelijk zit er vandaag zoiets tussen voor ons.
Na een lekker ontbijt en de nodige koffie stappen wij bij Anthony in de auto. Dit is al een pak van mijn hart want ik dacht dat wij hem met onze huurauto door de Spaanse straten moesten volgen…met al die lange Spaanse straat namen, dit geeft mij alweer wat rust.
We gaan naar Torrevieja stad. Daar zijn onze eerste bezichtigingen. Thuis hebben wij via de Spaanse Funda (Kyero.com) al heel veel woningen bekeken. Spannend en leuk om die nu in het echt te gaan zien. Het verkeer wordt drukker en de straatjes kleiner en smaller. Gelukkig is het in Maart nog niet zo warm. Oké dit moet ik even opslaan in mijn geheugen, in augustus is het hier in de stad natuurlijk bloedheet! Er is zoveel om aan te denken en rekening mee te houden. Mijn hoofd raakt voller en voller en de lijst wordt als maar langer en langer.
We staan inmiddels voor de deur van appartement 1…in een smalle straat. Alles rondom is 4 á 5 etages hoog. Mooi uitzicht? Niet echt maar we zitten tenslotte midden in de stad.
Oké, laten we maar binnenkijken. De entree is mooi, marmer, schoon, hoog. Kenmerkend voor de meeste gebouwen constateren wij later. Met de lift gaan we naar de tweede etage. Het is alsof we in een hotel lopen. Lange gangen. Bij nr. 223 gaan wij naar binnen. Anthony vertelt ons dat dit één van de mooiste appartementen van vandaag is. Nieuwsgierig stappen wij naar binnen, is dit ons nieuwe onderkomen voor onze komende vakanties?
Oh wat klein…wat gedateerd, wat een inrichting…. Dit zijn mijn eerste gedachten. Daar moet ik doorheen kijken. De inrichting kan je aanpakken. Kwastje verf, nieuwe meubels. De grootte kan je weinig aan doen niet maar wat ben je nu binnenshuis als je in Spanje woont…
Alles is er, keuken, woonkamer, 2 slaapkamers en een badkamer. Klein balkon, uitzicht nul.
“Boven is een gemeenschappelijk zwembad” zegt Anthony. Oeh, nu gaan we praten. Op het dak is idd een zwembad met een ruim terras. Het zwembad is leeg. Ja het is nog vroeg in het voorseizoen. Na wat ins en outs gaan we door naar het tweede appartement. Met de woorden van Anthony achter in mijn hoofd “dit is de mooiste van vandaag” ben ik een beetje bang voor wat er komen gaat.
We rijden welgeteld twee straten verder. Had ook lopend gekund, parkeren is een crime merken we al op. Maar ik heb erg last van mijn knie dus met de auto.
Appartement 2 is in een troosteloos gebouw, maar de hal is wederom prachtig. Echt het zit allemaal achter de voordeur. Dit keer de eerste etage. Het kan nog kleiner, nog oubolliger en qua inrichting…hoe krijg je het bij elkaar. De indeling is vrijwel gelijk aan het 1e appartement. In dit gebouw is het gemeenschappelijke zwembad in een soort binnenplaats. Iedereen kijkt op je neer. Hmmm ook een dingetje.
Appartement 3, 4 en 5 lagen allemaal binnen een straal van 2 km allemaal in Torrevieja. In de stad. Met allemaal een klein balkon met nauwelijks uitzicht. Winkels, bars en restaurants om de hoek of zelfs onder je. Dat betekent ook drukte, geluiden en misschien wel overlast. De stad is nu al druk, ook met parkeren laat staan in de zomer als er nog zo’n 100.000 toeristen en Spanjaarden bij komen.
Ons ideaal is toch meer richting het strand en de zee.
We gaan eerst maar lunchen. Op een terras even buiten de stad strijken wij neer, aan een gezellige boulevard met uitzicht op zee. Zo zou het moeten zijn, wijzend op de appartementen boven het restaurant. Uitkijkend over zee. Helaas voor deze appartementen is ons budget niet toereikend.
S ’middags gaan we landinwaarts, verder weg van de zee dus. Naar een zogeheten community. Dit kan je vergelijken met een vakantiepark (ala Roompot). De community is omgeven door een hek en beveiliging. De bewoners zijn divers, van Madrileen tot Belgen en Nederlanders. Er zijn vier gebouwen, 4 kopieën van elkaar. Er is een gemeenschappelijk zwembad. Er worden BBQ’en, feesten, Jeu de boule en zelfs bingo georganiseerd. Zijn wij hiernaar opzoek? Ik weet het niet. Laten we eerst maar eens gaan kijken.
Hier hebben we 3 appartementen bezocht. Mooier, ruimer en moderner dan in de stad. Het uitzicht is prachtig…over Citrus boomgaarden en de bergen.
Ik wil strand en zee.
Geen bergen.
Ik voel mij als een klein kind wat haar zin wil hebben. Vanuit deze community is het zo’n 20 minuten met de auto naar het strand. Zover is het van Rotterdam naar Hoek van Holland ook.
Voor vandaag hebben we genoeg gezien. De laatste appartementen waren mooi, maar niet qua locatie. De stad gaat het niet worden. We hopen dat we morgen meer geluk hebben. Wel weten we zo wel steeds beter wat we NIET willen.
Op onze hotelkamer plof ik op bed. Mijn hoofd explodeert van alle indrukken en informatie. Denken lukt amper. Ik kruip in mijn bed, Sjaak gaat beneden naar de bar. Ja dit is NAH en vakantie. Helaas. Maar als ik straks nog gezellig wil eten in het restaurant dan moet ik echt even slapen.
Na het eten, bespreken en overdenken we wat we allemaal gezien hebben vandaag. Dat is erg veel. Los van de woningen zelf en de locaties hebben we zaken gehoord zoals community prijzen, wel of geen garagebox, hoe het zit met erfrecht, overnames, Vve’s. Alles duizelt. We duiken moe ons bed in. Morgen nog een dag op pad.
We worden vroeg wakker van de regen…! Gelukkig is die ook weer snel vertrokken en na ons ontbijt rijdt Anthony de auto alweer voor. Hij vraagt ons van alles over de woningen van gisteren. Zodat hij beter en beter een idee krijgt wat wij zoeken.
Hij heeft vandaag 2 mooie appartementen in Formentera del Sagura. Beide in hetzelfde gebouw. De ene gemeubileerd de andere helemaal leeg. We gaan eerst langs de makelaar voor de sleutels en dan op pad.
Wow, dit appartement is werkelijk mooi. Ruimer dan de andere, moderne keuken, 2 slaapkamers en 2 badkamers. Uitzicht over de Citrusbomen. Supermarkt onder ons, kroeg en restaurant onder ons. Mooi zwembad op het dak. Dit begint er werkelijk op te lijken. Niet aan het strand, niet aan zee. Maar interessant genoeg om morgen nog eens terug te gaan en de omgeving te verkennen.
We gaan door naar een Golf resort. Begane grond. Luxe dat wel maar mijn eigen slaapkamer is groter. Dus nee dit wordt hem ook niet. Dan nog een community, daar beviel ons de sfeer al niet bij binnenkomst. Raar is dat, je bent er nog nooit geweest maar je gevoel zegt direct…NEE.
Die twee appartementen in Formentera blijven in ons hoofd hangen.
We bezichtigen nog enkele appartementen in omliggende plaatsen. Deze liggen allemaal te ver van het strand voor ons.
Morgen, zaterdag, gaan we zelf nog eens terug om Formentera del Sagura te bekijken.
Na het ontbijt vertrekken wij in onze eigen huurauto naar Formentera. Parkeren op de grote parkeerplaats bij de 2 appartementen die we gezien hebben, voor de supermarkt.
We lopen het stadje…nou ja in onze begrippen dorp in. Rechte straten, troosteloze blokken huizen van 4 of 5 hoog. Af en toe een café, restaurant of winkel. Geen hart, geen ziel, geen centrum. We voelen er niets bij…Ja troosteloos, hier wordt je depri van. Zonder woorden weten we beide dat dit hem niet gaat worden. Al is het appartement nog zo mooi. Dan is het toch wel handig dat je elkaar kent na zo’n 33 jaar samen.
We rijden door naar Quadamar del Sagura, deze plaats ligt aan het strand en de zee. We parkeren bij een groot hotel en lopen ri de zee. Een mooie grote boulevard ligt er voor ons. En een heel breed zandstrand. Hier worden wij blij van. Vele restaurant, gezellige barretjes, bankjes. Een heerlijk Scheveningen sfeertje. Als we hier nou toch eens een appartement kunnen vinden….
We lunchen bij een leuk tentje op de boulevard. Lopen de boulevard af tot het einde en gaan terug naar de auto. Hier in Quadamar ligt ook een groot nationaal park, het Alfonso XIII park. In een duingebied, we zien er waterpartijen, een ruïne en prachtige flora en fauna. Je waant je totaal in een andere wereld. Het park komt uit bij het brede zandstrand.
Dit is zeker een plaats waar wij ons wel zien zitten een paar maanden per jaar…hier moesten we nog maar eens goed zoeken naar een appartement…maar eerst morgen naar huis. Alles laten zakken, bezinken, verwerken en uitrusten. Ik ben doodmoe en mijn hoofd neemt geen informatie meer op. Het is mooi geweest deze dagen…
