“Hoe is t nu met je…ik vond je er zo moe uitzien gisteren”
Dit appje kreeg ik van mijn vriendin op oudejaarsdag, de dag na mijn verjaardag.
“Vanavond en morgen nog en daarna kan ik weer bijtanken”, app ik terug.
Ze heeft gelijk, ik ben moe, ik voel mij moe en ik zie er moe uit. Drie dagen kerst vieren met visite en op visite. Manlief een weekje thuis. Een hond die voor de tweede keer deze maand door zijn poten zakt en 4 dagen niks wil eten. Waarvan we de dag na kerst al afscheid nemen met de kinderen als we naar de dierenarts rijden. Waar we ook weer met een sprankje hoop weggaan omdat we medicatie meekrijgen om te proberen, als deze niet aanslaan dan helaas…
Zulke drukke dagen en zorgen om je allerliefste maatje hakken erin.
Mijn verjaardag 30 december hield ik klein. Een paar vrienden en onze kinderen die dan vanaf 17u mee konden komen eten. Mijn zwagers en schoonzusjes vroeg ik om Nieuwjaarsdag te komen, om de drukte een beetje te splitsen. Het eten doen we niet uitgebreid hoor, een bestelde Kippie-pan, een salade en wat stokbrood. Alles inclusief drank staat klaar zodat iedereen het zelf kan pakken. Maar met 11 man eten is toch wat drukker dan met ons tweeën. Iedereen praat en lacht door elkaar heen, heel gezellig maar wel erg druk.
Omdat het de volgende avond Oud & Nieuw is wil ik mijn huis om 23.00u weer leeg. Dit had ik ook netjes in de uitnodiging gezegd. Gelukkig lukt dit ook en na het opruimen en vaatwasser aangezet te hebben lig ik om 23.20u dan ook in bed.
Ik zie er dus moe uit…ik voel mij ook moe, maar gek genoeg ook met energie, valse energie. Een soort hyper fase. Doorgaan, op je tandvlees modus fase.
Ik weet het, ik voel het en als ik in de spiegel kijk…zie ik het.
Vanavond, oudjaarsavond, krijgen we visite, dat is toch veel is gezelliger dan samen ( ik heb nu eenmaal graag mensen om mij heen ook al is het te druk). S ’middags gaan we nog even een uurtje bij andere vrienden oliebollen eten en een drankje doen. Wijs? Nee eigenlijk niet, ik had beter mijn bed in kunnen duiken.
Om half 6 komen we thuis, het was zo gezellig dus langer blijven zitten. Om 19u komt onze de visite. Nog even snel een broodje dan.
Mijn zoon appt…”19.30u hé mam, je komt ons ophalen toch?”
Shit ik zou ze naar Rotterdam brengen. Dus tussendoor nog een taxiritje. De visite komt erin ik ga eruit.
Oudjaars avond is heel gezellig, we lachen wat af. Na de champagne en vuurwerk duik ik om 03.00u mijn bed in. Moe. Doodmoe. Zo moe dat ik om 04.00u nog wakker lig…
Rond 12.00u ben ik er weer, Nieuwjaarsdag. Na een douche plof ik met een cracker op de bank. Rust.
Eventjes want om half 3 komen mijn zwagers en schoonzusjes…voor mijn verjaardag nog en om Nieuwjaar te wensen. Weer een huis vol (met ons zevenen). Kletsen en ook weer heel gezellig. Ik wil s ’avonds nog een aflevering van mijn serie kijken maar ik duik om 21.30u mijn bed in.
Ik slaap tot 03.20u en daarna klaarwakker.
Draaien, warm, koud…ik zie het 06.00u worden. Gelukkig val ik toch nog inslaap tot 9.15u
Manlief is vandaag weer naar zijn werk. En ik hoef helemaal niks vandaag. Geen visite, geen afspraken HELEMAAL niks. Heerlijk.
Lekker een beetje rommelen in huis, wasje, bed verschonen, wandelen met de hond en mijn serie kijken.
Ik ben moe ja…nog steeds. Maar komende week heb ik alle tijd weer op bij te tanken, uit te slapen, uit te rusten en op te laden. Inmiddels is het donderdag 5 januari. De man met de hamer, lees sloopkogel, is er. Ik slaap, eet, slaap en slaap. Ik voel mij grieperig, zere keel en voel elke spier.
Lieve vriendin je had gelijk, ik ben moe en zie er moe uit. Maar het was het allemaal waard! Ik heb genoten van de Kerstdagen, van mijn verjaardag en van Oud & Nieuw met mijn kinderen, familie en vrienden.
December je was prachtig maar ik ben blij dat het nu Januari is.
Of ik het komend jaar anders ga doen…wat denkt u?
De beste wensen voor iedereen en geniet van de rust.
Just me, Monique
