Rob is een van onze nieuwste bloggers. Hij heeft een boek geschreven over zijn ervaringen rondom zijn hersenbloeding: Het even is uit mijn leven. De blogposts die worden gedeeld op Hersenletsel.nl zijn dan ook gebaseerd op de hoofdstukken uit Robs boek. Deze blogpost staat in het teken van de controle volledig kwijt zijn.
Stukje bij beetje kom ik weer bij bewustzijn. Ik herinner me weinig van de afgelopen dagen. maar ben steeds meer aanspreekbaar. Blijkbaar heb ik veel geslapen. “Dat past wel bij de situatie,” zegt de verpleegkundige.
De veranderde situatie kent meerdere facetten en gaat gepaard met heel veel vraagtekens, toenemende onrust en bezorgdheid. Ik ben bij bewustzijn, maar toch nog een soort van verdoofd. Langzaam komen beelden en signalen beter door. Maar mijn zintuigen lijken op reservestand te staan. Ze functioneren zeer beperkt, wat me nog enigszins rustig houdt. Naarmate mijn zintuigen weer op kracht komen, neemt ook mijn onrust toe. Mijn denk- en analytisch vermogen worden actiever, maar de uitkomsten zijn allerminst hoopvol.
Het is fijn mijn gezin weer te zien en ik ben blij dat ik ze weer vast kan houden. Ik geniet van hun aanwezigheid, maar voel diep van binnen een groeiende spanning over wat komen gaat.
Mijn hoofd gaat weer aan
Tijdens mijn meer bewuste dagen in het ziekenhuis dringt bij mij langzaam de ernst van de situatie door. Mijn hoofd gaat weer aan. En dat betekent dat hij ook niet meer uitgaat. Het draait overuren maar de stekker van de logica is nog niet aangesloten. Orde en overzicht missen volledig en een beklemmend gevoel neemt hand over hand toe. De chaos in mijn hoofd is vermoeiend, ik val nog regelmatig in slaap. Een wakker ben ik alleen maar aan het malen. Waar ben ik, en vooral, wie ben ik nog?
De fysieke beperkingen helpen ook niet echt. Een lijf dat voor de helft ‘uit’ staat en zich als pure ballast gedraagt, versterkt mijn somberheid. Wie ben ik nog als de helft is afgehaakt? Mijn zelfbeeld wordt ongevraagd herbeoordeeld en de vraagtekens stapelen zich snel op. Hoe moet ik verder? Kan ik nog de man zijn voor mijn vrouw? Kan ik de vader van mijn kinderen nog zijn? Mijn rol en plek in deze wereld zijn per direct vacant en staan in de etalage. Ik doe niet meer mee.
Hoe kan ik mijn verantwoordelijkheid nog nemen en mijn rollen vervullen als ik niet méér ben dan een (behoorlijke) hoop vlees en botten? Mijn beeld wordt met de dag zwarter en ik kan geen manier vinden om het tij te keren. De controle die ik altijd had (of minstens dacht te hebben) ben ik volledig kwijt. De steeds donker wordende wereld maakt me angstig, zo intens heb ik dat nog nooit ervaren. Angst voor het onbekende, angst voor de onzekerheid, angst die steeds groter wordt.
Wil je Robs boek lezen? Bestel dan een of meer exemplaren van zijn boek door een mail te sturen naar hetevenisuitmijnleven@gmail.com. Rob heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en stuurt het graag naar je op voor €15,- inclusief verzendkosten!
