Rob schreef een boek over zijn ervaringen rondom zijn hersenbloeding: Het even is uit mijn leven. De blogposts die worden gedeeld op Hersenletsel.nl zijn dan ook gebaseerd op de hoofdstukken uit Robs boek. Deze blogpost vertelt Rob over klussen met een hand die niet meewerkt.
Het is superfijn om thuis te zijn. Specifiek omdat we enkele maanden voor mijn hersenbloeding verhuisd zijn en ik nog weinig heb kunnen genieten van ons nieuw stekkie. Dat geldt natuurlijk ook voor mijn vrouw die de afgelopen weken alleen in huis is geweest. Ze wordt volledig opgeslokt door mijn uitval, met alle praktische consequenties van dien. Dus samen koffiedrinken of tv-kijken heeft ineens een heel andere lading. We zijn blij dat dit weer kan.
Stilzitten is niet een van mijn sterkste punten. Ik zie allerlei klussen die nog moet gebeuren. Ik besluit daarom maar eens wat te gaan doen. De afdekplaatjes van de stopcontacten en lichtschakelaars moeten nog geplaatst worden en ik vind dat ik dat toch wel moet kunnen regelen. Gewapend met diverse schroevendraaiers en tangetjes schuifel ik richting woonkamer. Ik heb besloten ook een eetkamerstoel te gebruiken en neem plaats bij het eerste stopcontact. Ambitieus en supergemotiveerd begin ik aan mijn klus.
Maar het duurt niet heel lang voor de eerste krachttermen de huiskamer door vliegen. Mijn linkerhand werkt voor geen meter mee. Ik voel de minuscule schroefjes niet en het sturen van mijn hand en arm laat ernstig te wensen over. “Hoe moeilijk kan het klussen zijn?!” roep ik boos. Een klusje van niks en toch lukt het me niet. Mijn boosheid beperkt me nog meer, waarop mijn vrouw voorstelt nog maar een bakje koffie te nemen.
Hoewel ik dat als ‘opgeven’ ervaar laat ik met tegenzin mijn gereedschap vallen en ga geïrriteerd en boos op mijn makkelijke stoel zitten. Dat dit simpele klusje me niet lukt, past niet in mijn hoofd. Ondanks mijn focus en concentratie krijg ik het niet voor elkaar.
Na verloop van tijd zakt de boosheid en maakt deze plaats voor nieuwe zin. Ik merk dat mijn behoefte om iets te doen sterker is dan mijn frustratie. Tijdens de weekendverloven zijn er meer van deze tegenslagen die me veel energie kosten. Toch blijf ik positief en ben ik me bewust van het feit dat het ook slechter met me had kunnen aflopen.
Mijn vrouw ziet me af en toe worstelen met de nieuwe situatie. Maar zij worstelt net zo goed. Want hoe kan ze me het beste helpen? Ze wil alles wel voor me doen maar dat wil ik juist niet. Ik wil zoveel mogelijk zelf doen en ervaren. Maar wat is zoveel mogelijk, en wat is genoeg of zelfs te veel? Mijn vrouw zei op een gegeven moment heel pakkend dat NIET helpen zelfs moeilijker is.
Het aanzien van mijn pogingen iets te doen is lastig. Ze wil zo graag helpen. Maar ik leer het meest van zelf doen. Hoewel, … hulp vragen is nog wel een leerpuntje voor mij.
Wil je Robs boek lezen? Bestel dan een of meer exemplaren van zijn boek door een mail te sturen naar hetevenisuitmijnleven@gmail.com. Rob heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en stuurt het graag naar je op voor €15,- inclusief verzendkosten!
