Anderhalve week geleden ben ik weer eens bewust ver over mijn grenzen heen gegaan. Heel erg ver dit keer. En ik betaal daar nu fors voor.
Wat heb ik gedaan? Mijn man en ik zijn 25 jaar getrouwd. Ik wilde dat eigenlijk vieren met een groot feest. Maar ja er was iemand in de wereld die het nodig vond zijn grenzen op te zoeken en daar ook overheen te gaan, maar daarmee zette hij iets heel anders ingang. En met een inflatie van zo’n 15 procent, sterk verhoogde prijzen van boodschappen, benzine, energie, zorgverzekering etc leek een groot familiefeest mijn net even iets te gortig. In plaats daarvan stelde ik mijn gezin voor om een lang weekend naar de Efteling te gaan. Iedereen stemde in dus ik ben het gaan regelen.
Naar de Efteling
De Efteling dus, vier dagen lang terwijl ik erg last heb van o.a. evenwichtsstoornissen en heel erg gauw overprikkeld raak (geluid, zicht en gevoel). Dan lijkt de Efteling niet de beste plek. Het werd me al gauw duidelijk dat heel veel mensen me dit afraadden. Mijn zoon was erg bezorgd omdat ik ook nog eens had aangegeven dat ik als allereerste in de achtbaan wilde. Ik had echter een acht en een half jaar oude belofte aan mezelf in te lossen dus ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik zijn zorgen snapte maar dat ik het toch ging doen.
Die oude belofte aan mezelf had alles te maken met mijn eerste herseninfarct. Toen ik dat infarct kreeg leek het alsof ik in een draaimolen en een achtbaan tegelijk zat, maar dan wel op een vliegend tapijt… en ik heb mezelf daarna beloofd dat dit niet de laatste keer ging zijn dat ik in een achtbaan zat. Het was mijn keuze om dat wel of niet te doen.
Dat gevoel was zo sterk, niemand kon mij er vanaf houden. Ook moest het perse als eerste. Want als het niet goed zou gaan dan kon ik terug naar het huisje om bij te komen en als het wel goed ging waren alle achtbanen van mij! Dat had ik zo bedacht en zo moest het ook gebeuren.
Goed geregeld
Had ik dan helemaal niet nagedacht? Jawel hoor, ik had een huisje gehuurd in het Efteling vakantiepark zodat we het pretpark konden uitsmeren over 4 dagen. We hoefden niet van ’s morgens tot ’s avonds in het park te wandelen. We konden rustig opstaan en ontbijten en dan op ons gemak naar het park. Ook had ik een rolstoel geregeld. Die gebruikte ik als rollator als ik zelf ging lopen en mijn gezin duwde om de beurt op de andere momenten. Prima geregeld dacht ik zo. Het park had ook een prima bezorg service en de kids (twintigers) haalden de boodschappen en kookten ook een avond. Verder hadden we veel spelletjes meegenomen voor de avonden. En ja ik had ook nagedacht over erna. Ik wist dat ik na het weekendje er zeker een maand af zou liggen. 4 dagen lol 4 weken bijkomen zo had ik het bedacht.
Enorm genoten
Wat heb ik het naar mijn zin gehad!!! Het was zo gezellig om weer eens een weekendje met het hele gezin iets leuks te doen, dat was echt heel erg lang geleden! We hebben enorm gelachen, tot huilens toe. Gekke foto’s met de klaas vaak slaapmutsen, Efteling monopoly en Beer pong gespeeld (en verloren) het sprookjesbos in het donker beleefd, een fantastische fonteinshow gezien, Droomvlucht, Piraña (hilarisch met die maffe kinderen van mij) Symbolica, Fata Morgana, Carnaval festival, Efteling museum, land van Laaf allemaal gedaan/ gezien en ….. ja op de eerste dag in de Vliegende Hollander geweest. Mijn oude belofte ingelost!!! En ik heb bewijs, geen best bewijs want slechte, heel slechte foto maar man man wat ben ik trots dat ik het gedaan heb. Het ging redelijk goed. Wel wat hoofdpijn achteraf maar dat kon ook van de spanning komen en uiteraard wat duizelig maar dat trok redelijk snel weer weg. Daarna niet meer zelf gelopen door het park want dat was ook weer even teveel van het goede maar I DID IT!!!!
En hoewel ik had gezegd dat als het goed zou gaan dat alle achtbanen, behalve de Vogelrok (die heeft een stroboscoop en daar word ik doodziek van), dan van mij zouden zijn was dat niet meer nodig. Die heb ik aan me voorbij laten gaan.
Op zondag was ik al behoorlijk moe en zouden we een uurtje het park ingaan en daarna terug om spelletjes te doen en onze zoon ging ’s avonds weer terug naar Arnhem. Daar stonden ineens heel onverwacht mijn zussen, schoonzusje en neefje in het park op ons te wachten als verrassing, hoe leuk! Al had ik inmiddels niet heel veel puf meer hebben we toch de plannen wat omgegooid.
Maandag de laatste dag op het park, ik was niet de enige die er flink doorheen zat maar ondanks dat heb ik alsnog een achtbaan gepakt, de Baron. Voor degene die em niet kennen….een vrije val loodrecht naar beneden en twee keer over de kop….Dat was teveel van het goede. Ik weet nu zeker dat ik nooit meer in een achtbaan ga die over de kop gaat en misschien überhaupt nooit meer een achtbaan maar dat is dan mijn keuze.
Pas op de plaats
Nu anderhalve week verder gaat het niet heel best nog, ik word iedere dag wakker met een vreselijke koppijn en pijn in mijn hele lichaam die erger wordt naarmate de dag vordert. Ik slaap slecht en ik sleep me naar de afspraken die ik heb staan maar het houdt allemaal niet erg over. Ik weet dat dit nog even aangaat houden en zie dat ik mijn agenda flink moet aanpassen. Ik weet niet of die vier weken die ik vooraf bedacht had haalbaar zijn. Mogelijk gaat het nog wat langer duren allemaal.
En al vraag ik me nu af en toe af “was dit het allemaal waard???”
Hoef ik geen seconde na te denken, ja het was het waard, ik heb een heerlijk weekend gehad en een oude belofte ingelost, ik heb het naar omstandigheden redelijk doorstaan en ik ben trots op mezelf.
Tot volgende maand,
Liefs Belinda
Lees ook: Belinda | Bellen met NAH.
Lees ook: Belinda | Feestje.
