Rob schreef een boek over zijn ervaringen rondom zijn hersenbloeding: Het even is uit mijn leven. De blogposts die worden gedeeld op Hersenletsel.nl zijn dan ook gebaseerd op de hoofdstukken uit Robs boek. Deze blogpost vertelt Rob over de fietslessen die hij krijgt. Eerst van zijn fysiotherapeut en daarna van de ergotherapeut.
Het lopen in de oefenzaal gaat voorspoedig. In het begin word ik nog ondersteund of loop ik tussen de liggers van de brug. Naarmate dat vordert, komt de driepoot, gevolgd door een enkele stok.
Ook zonder hulpmiddelen moet ik me soms zien te redden. Diverse bal- en balansoefeningen wisselen elkaar af. Om mijn balans echt te testen, moet ik een stukje lopen. De fysiotherapeut volgt me op korte afstand en geeft me herhaaldelijk en opzettelijk een duwtje. Op deze manier dwingt hij me te reageren en mijn reflexen te bevorderen.
Ik had al begrepen dat er mogelijkheden waren om te leren fietsen. En sinds ik dat weet, staat dat op mijn Roessingh-bucketlist. De fysiotherapeut is de aangewezen persoon mij te begeleiden tijdens de fietslessen. Tijdens een behandeling vraagt hij me om de volgende keer mijn jas mee te nemen, want het is tijd volgens hem. We gaan fietsen.
Gewapend met een fietshelm en jas gaan we naar buiten en lopen we richting het fietsenhok. Een damesfiets met lage instap wordt op hoogte gesteld. Ik mag plaatsnemen en met ondersteuning van de fysiotherapeut rijd ik richting de parkeerplaats. Nog voor de eerste bocht word ik abrupt tot stilstand gebracht. Omdat ik te veel naar mijn linkervoet kijk, die steeds van de trapper dreigt te schieten, heb ik niet door dat ik volledig uit koers raak en de kans loop tussen de struiken te belanden. Gelukkig heeft de therapeut mijn zadel nog vast en weet hij een valpartij te voorkomen.
Die ervaring lijkt essentieel te zijn. Vooruitkijken en focussen op mijn evenwicht, is wat ik hiervan leer. De volgende fietslessen gaan steeds beter. Ik rijd achtjes en leer mijn hand uit te steken, zowel rechts als links. Ook hier is veiligheid het belangrijkste aandachtspunt.
De voor mij enigszins te kleine damesfiets in combinatie met de weinig charmante fietshelm neem ik voor lief. Ik fiets, wat is dat gaaf.
Als de fysiotherapeut tevreden is, draagt hij het vervolg van de fietslessen over aan de ergotherapeut. Zij zal me meenemen de wijk in en later ook de stad. De techniek heb ik redelijk onder controle en fietsen lukt wel, technisch gezien dan. Als ik met de ergotherapeut de wijk inrijd en diverse wegen moet oversteken of voorrang moet geven, blijkt hoe complex het dan voor me wordt. Omdat mijn linkervoet steeds dreigt af te haken, mijn linkerarm minder goed stuurt dan rechts en mijn evenwicht niet meer hetzelfde is als vroeger, vergt alles mijn uiterste concentratie. Opletten op stoepjes, paaltjes of ander verkeer is dan eigenlijk een beetje te veel en daardoor verlies ik soms het overzicht. Dan hoor ik haar roepen dat m’n snelheid ook wel wat minder kan. “Misschien gaat het dan ook beter,” lacht ze.
Wil je Robs boek lezen? Bestel dan een of meer exemplaren van zijn boek door een mail te sturen naar hetevenisuitmijnleven@gmail.com. Rob heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en stuurt het graag naar je op voor €15,- inclusief verzendkosten!
