In de coronaperiode ging Frank op vakantie in de omgeving van Luxemburg en Duitsland. Dit bleek een levensveranderende vakantie voor Frank en zijn partner, want hij kreeg last van hoofdpijn en andere verschijnselen. In deze blogpost vertelt hij over de operatiedag is eindelijk is aangebroken.
Wij komen net aan in het ziekenhuis. Het is de dag van opname en operatie is in de middag. Voorzichtig aan durf ik wel te zeggen ‘gelukkig’. De dag nuchter melden rond 9.30 uur. Alle voorbereidingen voor de operatiedag starten direct en opname is op de normale afdeling. Gelukkig geen IC-unit met allerlei alarmen et cetera. Ik weet niet hoe laat de operatie zal zijn, omdat dit ook afhangt van alles wat er voor mijn beurt gebeurd is.
De ingreep zal 2 tot 4 uur duren dus pas einde dag weten we meer. Ik moet wel een observatienacht blijven. Dat voelt ook wel goed eigenlijk. Wanneer en hoe laat de volgende dag er dan eventueel weer ontslag zal plaatsvinden, is afwachten.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niets doet. Natuurlijk ben ik stikzenuwachtig, maar ik ben in meerdere opzichten in vertrouwde handen. Ik ben vooral benieuwd en zeker ook een beetje bang hoe het is als ik straks mijn ogen weer open. Ik hoop dat het niet te veel gaat tegenvallen maar alleen de tijd zal dat leren.
Zodra het enig sinds zinvol is en kan zullen we iets van ons laten horen natuurlijk. Ik weet niet wanneer ik in staat zal zijn om de blog weer bij te werken en mijn verhaal te vervolgen. Het kan zijn dat jullie iets langer dan de gebruikelijke week moeten wachten.
Tot later zeg ik dan maar.
Kun je niet wachten op de volgende blogpost van Frank die vol nieuwe informatie staat? Bezoek dan zijn blog en lees alvast zijn andere verhalen: https://hemianopsie.wordpress.com/.
