Anouk is een creatieve dertiger die werkt in de reclame-industrie. Zij deelt elke maand een nieuw verhaal. Zo hoopt zij andere jonge mensen te helpen. In deze blogpost deelt ze het moment dat ze zich aanmeldde voor datingapps, want daten als je hersenletsel hebt, hoe doe je dat eigenlijk?
Vlak na mijn break-up kreeg ik in maart 2022 mijn herseninfarct. Ben je 32 en moet je opeens niet alleen je leven veranderen door die stomme break-up, maar ook nog even dealen met je hoofd. Om mijn verhaal kort samen te vatten, heb ik geluk gehad en daar ben ik mij heel bewust van. Ik ben niet opgenomen geweest (omdat pas later werd geconstateerd wat er eigenlijk was gebeurd) en nu bijna twee jaar later heb ik vooral nog last van vermoeidheid, informatieverwerking, concentratievermogen en duizeligheid (en alles extremer bij overprikkeling). Ook zijn mijn emoties anders. Dit komt door mijn herseninfarct, maar ook omdat ik door mijn infarct moest stoppen met de anticonceptiepil (mogelijke oorzaak) en mijn hormonen voor het eerst in ± 15 jaar weer de vrije loop hebben.
Zoals je vast wel begrijpt, is mijn hoofd niet helemaal in staat om ‘gewoon’ te daten (wat op zichzelf al een ding is). Ik kies ervoor om hier mijn verhaal te delen, zodat het anderen misschien kan helpen.
Aangezien ik mijn hoofd niet helemaal vertrouw en overprikkeling toch nog wel een ding is, (dus uitgaan wordt dan wat lastiger), koos ik voor de datingapps met als start de inmiddels classic Tinder. Daarbij wil ik al gelijk beginnen met een tip. Ben je echt op zoek naar een vaste relatie? Wees daar gewoon al duidelijk in op je profiel (als je echt geen mensen wil met andere intenties) en als je iemand echt leuk begint te vinden in de chat op Tinder of WhatsApp, probeer alvast te vertellen dat je NAH hebt. Ik heb na mijn eerste date (dat verhaal volgt later) besloten het voor het afspreken al te vertellen. Zo krijgt de andere persoon de kans om zich terug te trekken en bescherm je jezelf tegen iemand die daar niet op zit te wachten (en je bent nog veilig op je telefoon). Ik raad het stiekem wel af om op je profiel te zetten. Ja, het is open en eerlijk en het filtert nog meer mensen. Maar je krijgt ook mensen die je puur liken om je NAH, en dat klinkt gek, maar ik heb er een paar gehad (in real life toevallig) die opeens meer interesse hadden, omdat ze dan voor me konden zorgen, interessant vonden en/of aan hun lijstje wilden toevoegen.
In mijn geval was ik niet op zoek naar een relatie, maar naar aandacht (niet eens seks). Ik was voor het eerst alleen en moest daarbij dus ook alleen dealen met m’n NAH. Daarom zocht ik iemand om gewoon mee te praten ( over het dagelijkse leven en vooral niet mijn NAH) en een gezellige tijd mee te hebben. Niet een lange relatie of iemand om mee te trouwen, gewoon leuk voor nu. Daarom besloot ik bij mijn eerste date niet te vertellen dat ik NAH heb, maar gewoon te doen alsof er niks aan de hand was. Door mijn duizeligheid had ik besloten niet meer te drinken, dus voordat we afspraken, had ik wel gezegd dat ik niet dronk en gelukkig vroeg hij niet door over de chat en was er gewoon ‘ok’ mee.
Onderweg in de trein naar de date bedacht ik wel wat ik zou doen als hij toch over het niet-drinken begon. Maar m’n grootste zorg was vooral: Is het geen engerd? Komt hij wel opdagen? Is het een catfish?
Je leest het in mijn volgende blog.
Spoileralert 😉 Mijn dateverhalen hebben een happy end, want ik heb uiteindelijk mijn huidige vriend gevonden (ja gewoon met de datingapps). Hij heeft samen met zijn vriend een podcast waar ze lekker lullen over van alles en nog wat en soms ook wat serieuzer gelul en daarom was ik laatst te gast om te vertellen over mijn beroerte, luister hem hier (vanaf 15 minuten).
