Elke maand schrijft Belinda voor Hersenletsel.nl over haar leven met NAH. Deze keer vertelt ze over de impact van hersenletsel op haar leven.
Vorige week heb ik samen met Ad van Dongen (voorzitter Hersenletsel.nl Zuid-Holland) in het HMC een lotgenotenbijeenkomst gedraaid. Het was de start van een hopelijk mooie nieuwe samenwerking. Ad vroeg mij om mijn verhaal te delen en dan gericht op de impact van hersenletsel. Ik mocht er ook PowerPoint-dia’s bij gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik dacht: hoe breng ik de impact nou in beeld op zo’n dia? Ineens had ik een ingeving en ik ging aan de slag. Nu kan ik de dia hier niet kwijt, dus ik typ het onder elkaar in plaats van naast elkaar. Ik wil het jullie namelijk niet onthouden, omdat ik het zo confronterend vond toen ik het eenmaal opgeschreven had.
Belinda 1.0
– Getrouwd met André
– Kinderen
– Huishouden
– Werk als DBC-consulent in ziekenhuis
– Druk sociaal leven
– Zat in allerlei commissies en besturen
– Feestjes/concerten
– Visagiste (hobby) – et cetera
– Winkelen/boodschappen doen
– Van alles ondernemen met de kids
2 februari 2014, herseninfarct
Belinda 2.0
– 44
– Getrouwd met André
– Pubers (16 en 13) – druk sociaal leven
– Werk als DBC-consulent in ziekenhuis
– Feestjes / concerten
– Van alles ondernemen met de kids
– Zat in allerlei commissies en besturen
– Visagiste (hobby)
– Winkelen/boodschappen doen
– Huishouden
– Et cetera
In de jaren na de update naar de 2.0-versie van mezelf, laat ik me nog omscholen en switch ik van baan in hetzelfde ziekenhuis. Ik word klachtenfunctionaris. Maar het lukt me niet om overeind te blijven. En na zeven zware terugvallen gooi ik de handdoek in de ring. Iets wat het UWV al bijna twee jaar eerder deed. Zij keurden mij direct volledig af, maar ik bleef vechten. Na het stoppen met werken, nemen we een hondje, zodat ik toch nog lekker buiten kan wandelen. Door het stoppen met werken krijg ik maandelijks honderden euro’s minder en moeten we ons huis verkopen en verhuizen naar een andere stad.
Drie weken na de verhuizing is het….
21 juni 2019, herseninfarct
Belinda 3.0
– 49
– Getrouwd met André
– Kinderen (21 en 18)
– Werk
– Wandelen met de hond
Terwijl ik het schreef (en ook nu weer eigenlijk) kreeg (en krijg) ik kippenvel. Dit geeft wel de impact weer, dacht ik zo. En die depressie die ik kreeg bij de 3.0-versie was eigenlijk heel logisch.
Inmiddels zijn we natuurlijk wel weer bijna vijf jaar verder en gaat het best wel weer goed met me. Ik kan het lijstje inmiddels wel weer aanvullen met het vrijwilligerswerk dat ik doe en met het schrijven van blogs. Ook wil ik nog veel meer doen dan dat, maar helaas, als ik dat doe komt steevast de man met de hamer langs.
Ik kan ook wel weer het een en ander in het huishouden doen, maar niet de grote dingen. Ook doe ik wel boodschappen, maar nooit de wekelijkse. En in ieder geval nooit op zaterdag.
Je leert echt wel leven met je beperkingen. Noem het accepteren, wat jij wil maar, om in de woorden van Ad te spreken. Ik accepteer het dan wel, maar leuk ga ik het nooit vinden.
Liefs,
Belinda
