En dan is het juni, de vakantietijd breekt aan. Voordat ik mijn 1e infarct kreeg, toen ik nog gewoon werkte en mijn kinderen pubers waren ging dat er totaal anders aan toe dan nu.
Destijds zat de jongste nog op de middelbare en de oudste op het MBO. De maand juni was al sinds de kinderen naar school gingen een van de drukste maanden want overal was een jaarafsluiting en overal moest je “nog even dit of nog even dat”. Ook op het werk was dat een drukke maand want ook daar was het “nog even snel dit of dat af voordat de vakanties beginnen” en dan tussen de bedrijven door de vakantie boeken en voorbereiden, dingetjes opzoeken over de plek waar je naartoe gaat, vakantie een klein beetje uitstippelen. Echt uitkijken en toeleven naar je vakantie. In de laatste week voor je vakantie nog gauw ook even de boodschappen doen, in je hoofd een boodschappenlijstje en een checklijstje bijhouden, in de nacht voor vertrek alles inpakken, nog even een uurtje je ogen dicht doen en dan gaan. Onderweg de kinderen bezig houden. Aankomen op je vakantiebestemming alles uitpakken, zorgen voor eten en drinken en afhankelijk van het tijdstip van aankomst hup naar het zwembad of strand of wat dan ook, de vakantie kan beginnen. En dan heb ik het nog niet eens over de vakantie zelf want die zat natuurlijk ook vol met vanalles.
En dan nu, kinderen zijn het huis uit en (betaald) werk heb ik niet meer. De vakantie uitzoeken is al een heel gedoe want waar ga je heen? Een rustige omgeving maar ook weer niet te ver van het dorpje/stadje. Locatie moet geschikt zijn voor niet al te mobiele mensen. Het moet niet te lang reizen zijn. Een paar jaar geleden maakten we de fout om naar een all inclusive resort te gaan onder het mom van “lekker makkelijk” ehhh ja het klopt je had alles op het resort. Ook heel veel spelende (lees gillende) kinderen en ook leuk er was een animatieteam, die praatten alleen door een microfoon zodat het overal goed te horen was… oke, dus ook geen animatieteam noch all-inclusive… En al zijn we inmiddels de 50 net gepasseerd willen we ook niet op een 50 plus reisje want zoooo oud zijn we toch ook nog niet. En zo lang zoeken op het internet, daar raak ik ook overprikkeld van dus dat zoeken duurt best een tijdje. Eindelijk iets gevonden en geboekt. En dan komt het grote voorbereiden tussen de bedrijven door ehhh welke bedrijven? Ik werk niet meer dus tijd zat toch… Dat valt eigenlijk best tegen want mijn dagen zijn best gevuld met onder andere revalidatie. En hoe gek maar als je werkt verheug je je echt op je vakantie, je bent de dagen aan het aftellen en druk met nog van alles in orde maken voor je gaat maar als je thuis zit heb je dat allemaal niet. Je komt dus ook niet zomaar in de vakantiestemming. Boodschappen en checklijstjes kunnen niet meer in mijn hoofd dus moeten op papier en inpakken in de nacht voor vertrek… hahahahaha dat kan echt niet meer!!!
Dan komt de reis, of je nou met de auto of het vliegtuig gaat beide is heel zwaar als je makkelijk overprikkeld raakt. En eenmaal op bestemming weet je niet eens meer hoe je ook al weer heet of kan je niet meer lopen of wat er dan ook maar voor jou van toepassing is. Ik heb na de reisdag echt 1 of twee dagen nodig om weer een beetje te landen, eigenlijk heb ik meer dagen nodig maar dat kan niet want zolang ben je nou ook weer niet op vakantie en je moet er wel van genieten toch. Nog niet herstelt van de reis ga je na 2 dagen toch iets ondernemen, je gaat een stadje bekijken of een excursie doen ofzo. Tja om in “stoplicht taal” te praten, je zat nog in oranje en gaat nu dus weer terug naar rood, groen heb je niet gezien. Dus na die dag moet je weer een of twee dagen rusten om weer in oranje te komen en dat gaat zo de hele vakantie door.
Eenmaal weer thuis heb je weer een hele tijd nodig om weer in het groen te komen. Als je het zo leest vraag je je af, vakantie… waar begin je aan .. maar toch ben ik blij dat ik er even tussenuit ben, even een andere omgeving. Dit keer is er een extra uitdaging, ik ben namelijk afgelopen zondag flink door mn enkel gezwikt en kan alleen strompelen achter mn rollator, ik zit nu voornamelijk met mijn been omhoog.
Als jullie deze blog lezen ben ik net weer thuis en dus even niet aanspreekbaar. Vandaar dat ik deze blog wat eerder heb getypt en ik hoop dan ook dat mijn enkel de vakantie niet bedorven heeft en dat mijn man en ik een leuke vakantie hebben gehad
Tot volgende maand,
Liefs Belinda
