Een medelotgenoot (Belinda) schrijft vaak ‘Het is er nooit niet’. Onze nieuwe voorstelling die we gaan maken met theatergroep Hersenkronkels heet ‘Altijd & Overal’. Hersenletsel, als je het eenmaal hebt, is het er elke dag. Soms lijkt het ‘weg’ en dan zeggen we ‘we hebben een goede dag’. Het volgende moment haalt het je onderuit en kan je weinig tot niks verdragen.
Ik heb het geluk om aardig wat goede dagen te hebben. Althans, dat denk ik, want ook ik kom mijzelf nog vaak genoeg tegen. Dat NAH er altijd is bleek mijn afgelopen vakantie wel weer. Vele lotgenoten kunnen en gaan niet eens op vakantie. Ik kan dat gelukkig wel.
Een weekje Rhodos, even genieten van de zon, even helemaal niets en gezellig met onze vrienden. Nu neem ik altijd een zonnebril mee (lees mijn vorige blogs) en oordopjes. Oordopjes voor in het vliegtuig en dan eigenlijk om oorpijn tegen te gaan, niet eens zozeer voor het geluid. We hadden een all inclusief hotel geboekt. Sinds dat we kleine kinderen hadden hebben we dit eigenlijk niet meer gedaan (ja 1x in coronatijd ook op Rhodos, toen was het rustig en eten binnen een tijdslot).
Het leek ons nu heerlijk, gemakkelijk.
Het was druk, ondanks dat de meivakantie voorbij was, was het heel erg druk in het hotel. Het restaurant (lees vreetschuur) zat tijdens het ontbijt en diner vol, prop vol. Het was één grote open zaal, tl-verlichting en 0.0 gezelligheid. Zet daar minstens 1000 man bij die lopen met borden, praten, drinken, bestek, kinderen bij en je hebt een compleet gekkenhuis! Oordoppen in dus.
De eerste dag loop je nog voor je voorgerecht, je hoofdgerecht en een lekker toetje, na 2 dagen gooide ik dat allemaal op 1 of 2 borden want dat scheelde lopen. Je begrijpt, we zaten daar niet langer dan nodig. Ik hoor jullie denken…ja dat weet je toch bij all inclusief, eh ja, maar dat het zó druk zou zijn in het voorseizoen dat verwachtte ik niet.
Gelukkig hadden ze ook 4 alla cart restaurants. We hebben die twee avonden geboekt. Heerlijk rustig, helaas ook met de sfeervolle tl-verlichting maar er werd uitgeserveerd aan tafel. Rustig en genieten dus.
Niet dus.
Echt we zaten nog niet half of het voorgerecht werd al geserveerd, daarna bestelde we onze drankjes. Nog voordat die er waren kwam het 2e voorgerecht er…dit ging in een moordend tempo zo door.
Kortverhaal kort, we kregen 5 gangen binnen het uur!! Bizar.
Niks lang, gezellig en rustig eten. Trouwens die rust was er het eerste half uur. Naast het restaurant op het terras bouwde een live band op, en die begonnen halverwege te spelen. U raadt het al…oordoppen in, wat niet hielp want ze stonden bijna naast ons. Onze vrienden en manlief hadden nog het idee in een gezellige avond. Livemuziek en zelfs een dansje. Helaas het kopje koffie na het eten heb ik niet genomen. Het terras heb ik al helemaal niet meer gehaald. Totaal overprikkeld en overstuur ben ik naar mijn kamer gegaan. Daar aangekomen kon ik alleen maar huilen, ik kon niet stoppen zo overprikkeld was ik. Bijna hyperventileren. Manlief kon mij alleen maar vasthouden en zeggen ‘ach meisje toch’.
Doodmoe en uitgeput viel ik in slaap.
De volgende dag ben ik na het ontbijt gaan wandelen, langs het strand, alleen. Mijn hoofd leeg maken en tot rust brengen. Niet gezellig maar hard nodig.
Zo zie je ‘Het is er nooit niet…het is er altijd en overall’…mijn NAH, waar ik ook ga of sta.
Ik wens iedereen een mooie, fijne, rustige zonnige zomer toe. Geniet van wat je ook gaat doen.
Liefs,
Just me, Monique
