Hopelijk zijn jullie de “feest”maand goed doorgekomen. En dat het bijkomen niet al te lang duurt. En ik ben heel benieuwd naar jullie goede voornemens voor 2023. Mijn enige voornemen is wat liever zijn voor mezelf. Dat vind ik overigens zo mogelijk nog lastiger dan bijvoorbeeld afvallen of een van de andere meest voorgenomen voornemens.
Lief zijn voor jezelf in de breedste zin van het woord. Ik heb er al een paar jaar therapie voor maar het gaat me nog steeds niet gemakkelijk af. Met NAH is lief zijn voor jezelf noodzakelijk want hee als jij al niet lief voor jezelf kan zijn hoe kan een ander dat dan? Als je zelf alleen maar laat zien dat je alles op alles zet om iets te bereiken… hm niet zo’n goed voorbeeld want daar is eigenlijk helemaal niks mis mee. Oke als je zelf de prikkels maar ondergaat en er niets aan veranderd, is dat dan een goed voorbeeld? Laat ik het wat concreter maken.
Je bent op visite en de gastheer/gastvrouw/gast-het heeft de televisie of de radio aanstaan, vraag je dan of die uit mag? Zacht zetten heeft namelijk niet zoveel zin want de prikkelfilter is kapot en daardoor komt alles irritant hard binnen.
Ikzelf vraag dat dus niet gauw en daardoor ga ik me dus heel snel heel slecht voelen, ik probeer dat dan vol te houden maar uiteindelijk ga ik eerder weg dan eigenlijk de bedoeling was of, nog erger, ik blijf wel, zeg niks en het kost me weer weken om bij te komen. Ben ik dan lief voor mezelf? Niet echt maar dat is dus wel mijn “handelswijze” terwijl wat maakt het uit dat de radio uitstaat. Is het dan ongezelliger? Of juist gezelliger omdat je elkaar gewoon veel beter kan verstaan?
Dat laatste natuurlijk. Maar ja ik vind het vervelend om er steeds aandacht voor te vragen dus laat ik het maar en dat is dus niet lief voor mezelf. Waar het dus op neerkomt is dat in dit geval mijn voornemen is om bij binnenkomst wel te vragen of de muziek uit mag. En ja ze zijn er wel hoor mensen die je dat maar één keer hoeft te vragen en die dan zorgen dat als jij komt de muziek uitstaat maar dat zijn er maar heel weinig dus wees lief voor jezelf door het keer op keer weer te vragen…
Vorig weekend was ik met een vriendin naar een (amateur) musical, super leuk. Echter ik ging voor het eerst met deze vriendin naar een voorstelling. Toen het pauze was realiseerde ik me ineens dat ik haar niet voorbereid had. Ik blijf in de pauze namelijk gewoon op mn plekje. Ik kan niet de drukte in om een drankje te halen. Maar dat had ik haar dus niet verteld. Op dat moment gaat er van alles door mn hoofd, joh hou je sterk en ga gewoon naar de foyer dan maar wat langer bijkomen…
Maar er was ook nog een ander stemmetje in mijn hoofd… “het is vandaag 8 januari en je gaat je nu al niet meer aan je voornemen houden als je dat doet…”
Hm lastig stemmetje die tweede want ik ben veel meer geneigd om te handelen naar het eerste stemmetje maar ik heb het haar uitgelegd begon met Sorry sorry dat had ik je natuurlijk moeten vertellen…
Zij weer verbaast… “hoezo zeg jij daar sorry voor….? Ik wist het niet maar vind het wel logisch dus ik ga even plassen en kom zo weer terug…”
ehhh oh ja zo kan het ook…
Dus ik bleef zitten en toen werd mijn “gespleten persoonlijkheid” nog wat meer op de proef gesteld want een dame van het ensemble kwam mij vragen om weg te gaan aangezien ze het decor gingen verbouwen…
Je snapt het waarschijnlijk wel he, dat eerste stemmetje gilt “hup sta op en ga, doe gewoon zoals iedereen…”
Maar ineens hoorde ik mijn eigen stem zeggen “sorry mevrouw ik kan niet de drukte in aangezien ik hersenletsel heb” Wow daar waren allebei de stemmetjes ineens stil zeg, de ene van schrik en de ander van verbazing…
Ikzelf had ook echt zoiets van wow dat heb je nog niet vaak gedaan in de afgelopen bijna 9 jaar. Tuurlijk gebruik ik mijn hersenletsel wel gekscherend als ik bijvoorbeeld iets vergeten ben maar de zojuist beschreven situatie dat heb ik toch niet vaak gedaan.
Afijn het is nu half januari en ik heb het nog best redelijk vol gehouden.
IN mijn agenda heb ik voor de komende maand weer 2 dagen per week geblokt. Dat zijn dagen waarin ik van mezelf iets leuks mag doen of van mijn part de hele dag op de bank hangen, boek lezen, serie kijken of juist gaan schilderen of misschien toch eens beginnen aan dat boek wat ik wil schrijven.
Dit alles naast de revalidatie natuurlijk want ja die gaat gewoon door, maar mijn therapeuten helpen mij ook wel weer op het rechte pad van de goede voornemens te blijven. Voorbeeldje als ze vragen hoe het gaat en ik weer eens standaard zeg “ach met slechte mensen gaat het altijd goed” krijg ik van hun het antwoord “oke fijn voor ze maar hoe gaat het met jou…”
ehhh
Ik heb ooit eens zo’n vraag op facebook gedeeld met als je 10 mensen/dingen moet noemen waar de het meeste van houdt, op welke plek zet je dan jezelf…..
Voor mij blijft dat een lastige zoals je uit bovenstaande hebt gelezen maar hoe is dat voor jullie? Sta je in je eigen top tien, zo ja, bovenaan??
Liefs Belinda
