Kan iemand mij vertellen hoe hersenen werken? En dan niet met de medische termen zoals, neuronen, transmitters enz. Nee gewoon hoe kan het dat je het ene moment wel iets kan, in dit geval een boek lezen, en het andere moment niet.
Ik was een boekenwurm, honderden boeken had ik. Lid van ECI, ja dat is een boekenclub van vroeger. Lid van de bibliotheek. Ik spendeerde veel geld aan boeken. Thrillers, medische trillers.
Robin Cook, ik had ze allemaal. Tess Gerritsen, Karin Slaughter, Karen Rose…en vele vele meer.
Na mijn herseninfarct lukte lezen niet meer. De letters waren te klein, te veel regels, te grote stukken tekst, ik las maar sloeg niet op wat ik las. En als ik na een halve pagina stopte, kon ik het niet navertellen. Als ik een dag later verder wilde lezen wist ik niet meer waar het verhaal over ging en begon ik maar opnieuw.
Op deze manier kom je niet veel verder dan de eerste pagina, frustrerend. Ik las een paar maanden niet maar bleef wel de nieuwe titels kopen, ik was nog steeds helemaal happy als er een nieuw boek uitkwam. Alleen de stapel ongelezen boeken werd groter en groter. Als een soort stil verdriet lagen die boeken daar in de kast. Te popelen om gelezen, verslonden te worden. Uit menig boek steekt een boekenlegger, ik ben begonnen maar verder dan pagina 8…9 of 10 kom ik niet.
Nu is een tijdschrift voor mij geen boek. Dit stilde mijn “leeshonger” niet.
Toen kreeg ik een boek van Suzanne Vermeer kado. Een vakantie roman. Hmmm niet echt mijn genre, dacht ik nog. En lezen lukte toch niet meer. Het boek ging op de ongelezen stapel. Toen gingen we op vakantie en ik dacht laat ik maar twee boeken meenemen, wie weet. Ik begon met Vermeer en echt…ik las het met 2 dagen uit!
WAT…200 bladzijdes in 2 dagen. Hoe dan?
Kwam dit door de vakantie modus? Waarom kon ik dit boek wel in één keer uitlezen? Bizar. Ik was helemaal blij, ook teleurgesteld omdat ik maar één boek van haar bij mij had. Ik wilde meer…
Ongeduldig wachtte ik op en de wintereditie. Die deed ik mijzelf cadeau. Ik was reuze benieuwd. Geen vakantie nu maar wel een boek. En ja in 3 á 4 dagen had ik dit boek ook uitgelezen. Wat is dan het geheim van Suzanne Vermeer? Op de bladzijden staan even veel letters en zinnen. Het lettertype is ook hetzelfde…Waarom lukte het nu wel dan.
Wel, Vermeer schrijft over het dagelijks leven. Geen medische termen, die ik voorheen moest opzoeken om überhaupt het verhaal te volgen. De hoofdstukken zijn kort, dit zijn eigenlijk al verhaaltjes op zich. Geen moeilijke verhaallijn. Vermeer had gewoon een hele makkelijke schrijfstijl wat voor mij wel te lezen en te volgen was. Yess!
Inmiddels staan alle delen van Suzanne Vermeer in mijn boekenkast. Twee per jaar. En ja op vakantie lees ik een stuk makkelijker, gun in mijzelf de tijd voor het boek. Is mijn brein wat rustiger. Maar ik ben blij dat ik deze schrijfster heb ontdekt en dat mijn leeswoede weer is aangewakkerd.
Liefs,
Just me, Monique
