Hersenletsel verandert niet alleen het leven van de getroffene, maar ook het leven van de naasten en daarmee de relaties. Dat geldt vooral de relatie met de partner.
(Zie ook: gevolgen van NAH voor naasten).
De eerste fase is die van de angst, van de stress, van het overleven. Dat geldt niet alleen voor de getroffene, maar zeker ook voor de partner. Die is ook aan het overleven en heeft daarnaast al het regelwerk, de bezoeken aan ziekenhuis en revalidatiecentrum of verpleeghuis, soms de zorg voor een gezin en/of de eigen baan.
Daarnaast is er bij beiden de hoop; ‘straks als’; de hoop dat alles weer gewoon wordt, dat alles weer als vanouds wordt. Dat het alleen maar een fase van ziek zijn is geweest. Maar hersenletsel gaat niet over. Het kan minder worden, maar het gaat niet voorbij.
En als de getroffene dan weer thuis is volgt een nieuwe fase van stress. Er moet een nieuw evenwicht worden gevonden. De getroffene kan vinden dat er te weinig rekening met hem/haar wordt gehouden of wil juist niemand tot last zijn en gaat zichzelf overvragen. De partner kan vinden dat de getroffene te weinig initiatief toont, dat hij/zij nu overal alleen voor staat en had iets anders verwacht na thuiskomst.
Er bestaat geen recept voor een nieuw evenwicht. Dat zal met vallen en opstaan en vooral met elkaar in gesprek blijven moeten worden bereikt.
In de fase na thuiskomst wordt pas goed merkbaar en voelbaar hoe het leven op de kop is gezet, wat er is kwijt geraakt en wat het verlies is. Het is een periode van rouw; rouwen om de persoon die was en die nog leeft, rouwen om het verlies van de relatie zoals die was. Blijf elkaar aanspreken op het verlies en op het verdriet.
Als u er samen niet uitkomt zoek dan hulp. Overleg met de huisarts en kijk samen naar een verwijzing voor deskundige begeleiding en ondersteuning.
Het kan noodzakelijk zijn dat er voor de gezonde partner meer rust en ruimte komt. Durf besluiten te nemen; bijvoorbeeld apart slapen, een eigen kamer als daar ruimte voor is in huis. Soms gaan partners uit elkaar. Dan kan blijken dat de genegenheid en de zorg voor elkaar weer beter een plek krijgen zonder de dagelijkse stress.
De omgeving zal deze besluiten vaak niet begrijpen en een oordeel klaar hebben.
Maar bedenk: het is uw leven, dat van u samen.
