Elke maand deelt Monique over wat haar bezighoudt in haar leven met NAH. Deze keer vertelt ze over dat ze heel graag een tatoeage wil. Maar van wat en waar op haar lichaam? Dat weet ze nog niet en daarom stelt Monique dit idee al heel lang uit.
“Ik weet dat ik last heb van uitstelgedrag, maar daar ga ik later nog wel wat aan doen”
Of komt door keuzestress? Dat ik bepaalde zaken uitstel omdat ik niet kan kiezen. Het ene veroorzaakt het ander. Logisch eigenlijk ook wel. Ik heb momenteel uitstelgedrag. Ik wil iets, dat wil ik al heel lang, maar ik weet eigenlijk niet precies wat ik wil. Het verandert steeds. Dus stel ik het weer uit en als het dan weer aan de orde is, verzin ik weer totaal iets anders, wat dan ook weer net niet datgene is wat ik bedoel of eigenlijk wil. Snap je het nog?
Ik wil namelijk nog heel graag een tatoeage. Dat is één ding wat ik al zeker weet! Maar en dan komen de twijfels…wat? Iets om mijn ouders te herdenken en dan gaan mijn ideeën van een quote, sterretje, hartje, een naam, een datum en dan van deze laatste drie uitgaande. In welke vorm of op welke manier. Zoveel mogelijkheden. Als ik er dan min of meer uit ben, is de volgende vraag: waar komt die tattoo? Op mijn arm? Bovenarm, onderarm, voorkant, achterkant, zijkant, binnenkant, pols, schouder? Weer twijfel.
Zo wil ik ook graag iets om onze twee honden te herinneren. Hetzelfde dilemma. Namen van de hond, kop van de hond, pootje, ster…en waar op mijn lichaam? Een combinatie van mijn honden en ouders zou ook nog kunnen. Nog meer mogelijkheden.
Ook wil ik graag twee woordjes: Just me. Dit is ook mijn blognaam. En betekent voor mij: gewoon ik, neem en hou van mij zoals ik ben. Dit ben ik. Deze twee woordjes vind ik ook mooi bij een tattoo die mijn hersenletsel symboliseert, de onzichtbare beperkingen. Het er goed vanaf gekomen verhaal. Nou zoek daar maar eens een afbeelding voor.
En dan kom ik door mijn hersenletsel ook bij acceptatie, zelfliefde, houden van jezelf, sterk, niet opgeven, leef, geniet, pluk de dag! Hoe vang je dit alles in één tatoeage?
Nu heb ik een aantal foto’s van tattoos gevonden die elk een klein stukje verwoorden. Ik denk dat ik die maar mee ga nemen naar een tattooshop en ga vragen aan de kunstenaars daar om er één mooi geheel van te maken.
Soms ben ik weleens jaloers op mensen die prachtige tattoos hebben. Dan denk ik: wow, wat mooi en het past zo goed bij diegene. Zouden hij of zij ook zo getwijfeld hebben? Er zijn ook mensen, sorry dat ik het zeg, maar die hebben ‘plakplaatjes’. Zo noem ik dat. Die hebben hier een hartje, daar een bloem, dan weer een naam of quote. Geen samenhang of een geheel. Dat wil ik dus niet. Een tatoeëerder kan dit vast aan elkaar tatoeëren, denk ik dan. Of niet…weer twijfel.
Al met al loop ik over van de ideeën en als ik alles wat ik al bedacht heb door de jaren heen zou hebben laten doen, dan waren mijn armen en rug al vol geweest…en mijn knip leeg.
In mijn hoofd zit nu een tatoeage die mijn hersenletsel, mijn herstel, mijn 2.0 moet verwoorden…ik heb wel een aardig idee hierover. Rest mij alleen nog de vraag…waar op mijn lichaam. Ik wil het ook niet te groot, niet al te opzichtig… Kortom, ik stel het alweer uit, want die vraag komt natuurlijk. Eerst mijn idee maar eens uit laten werken, dan weet ik ook hoe groot het gaat worden en wat het gaat kosten. Dan kan ik daarna nog volop twijfelen waar die gaat komen.
Of…ik stel het gewoon weer uit.
Liefs,
Just me, Monique
