Elke maand deelt Monique over wat haar bezig houdt in haar leven met NAH. Deze keer geen blog maar een mooi gedicht.
Rugzak
Ik draag zoveel, het liefste van iedereen
Maar het wordt mij nu echt te zwaar
Ik zou nog veel meer in mijn rugzak willen stoppen
Maar ik zou niet weten waar
Ik ben eens goed gaan kijken
Door de jaren heb ik veel vergaard
Mijn rugzak is niet meer te tillen
Omdat ik echt alles heb bewaard
Veel oude ballast heb ik er uitgehaald
Dat van vrienden die je al jaren niet meer ziet
De dierbare laat ik zitten
Daarvan voel ik de zwaarte niet
Door steeds iets los te laten
Komt er meer en meer evenwicht
Ik draag nog steeds graag de zorg voor de ander
Maar zo kan mijn rugzak weer even dicht
Ooit…. zal ik het misschien leren
Beseffen dat de ander een eigen rugzak heeft
Dat de zorg voor mij alleen
Mij veel meer VRIJHEID geeft!
